Skip to content

Aktualności
Harmonogram
Galeria
Historia Szkoły

Historia szkoły
Ponad 440 lat tradycji, rozwoju i zmian zapisanych w faktach.

Dyrektorzy
Ludzie, którzy kształtowali oblicze szkoły na przestrzeni pokoleń.

Nauczyciele
To oni stali za sukcesami uczniów – z zaangażowaniem i sercem.

Absolwenci
Nazwiska osób, które tworzyły szkolną społeczność przez pokolenia.

Znani absolwenci
Wybitne postacie, których sukcesy zaczęły się w naszej szkole.

Budynki
Zmieniająca się architektura szkoły na tle jej 440-letniej historii.

Wykopaliska
Odnalezione po latach pamiątki, dokumenty i zapomniane historie.
Strefa Absolwenta

Spotkania po latach
Wzruszające spotkania, wspomnienia, rozmowy i twarze sprzed lat.

Tablo klasowe
Wspólne zdjęcia, wspólne wspomnienia – podróż przez szkolne lata.

Wspomnienia
Wspomnienia oraz historie absolwentów, które budują tożsamość miejsca.

TWÓRZ Z NAMI WSPOMNIENIA!
Uczniowie, Absolwenci, Przyjaciele szkoły! Z okazji zbliżającego się Jubileuszu Szkoły, rozpoczynamy wyjątkowy projekt: „440 wspomnień...
CZYTAJ WIĘCEJ

Zdjęcie wykonane z dużej wysokości, pokazuje pełny gmach szkoły od frontu, z dronowej perspektywy. Budynek ma kształt litery U, z trzema głównymi skrzydłami. Elewacja jest jasnobeżowa z jasnymi obramowaniami wokół okien. Dach jest płaski, ciemnoszary. Nad głównym wejściem, w centralnym skrzydle, widoczny jest duży napis: „Liceum Ogólnokształcące im. Staszica”. Przed budynkiem rośnie szpaler gęstych, wysokich świerków i sosen, które częściowo zasłaniają parter. W tle, za budynkiem, widoczne są boiska sportowe z czerwonymi i zielonymi nawierzchniami oraz budynek sali gimnastycznej. Całość otoczona jest gęstą zielenią drzew liściastych – szkoła znajduje się w zadrzewionym terenie miejskim.

Aneta Trojak
08/06/2025

Obecny budynek szkoły

Zdjęcie wykonane z dużej wysokości, pokazuje pełny gmach szkoły od frontu, z dronowej perspektywy. Budynek ma kształt litery U, z trzema głównymi skrzydłami. Elewacja jest jasnobeżowa z jasnymi obramowaniami wokół okien. Dach jest płaski, ciemnoszary. Nad głównym wejściem, w centralnym skrzydle, widoczny jest duży napis: „Liceum Ogólnokształcące im. Staszica”. Przed budynkiem rośnie szpaler gęstych, wysokich świerków i sosen, które częściowo zasłaniają parter. W tle, za budynkiem, widoczne są boiska sportowe z czerwonymi i zielonymi nawierzchniami oraz budynek sali gimnastycznej. Całość otoczona jest gęstą zielenią drzew liściastych – szkoła znajduje się w zadrzewionym terenie miejskim.

Zbliżenie na główne wejście do budynku. Drzwi drewniane, otwarte, z górnym przeszkleniem. Elewacja jasna, z wyraźnie zaznaczonymi narożnikami wokół drzwi – ozdobne białe prostokątne boniowanie (imitacja kamiennych bloków). Nad drzwiami zamontowana jest przezroczysta osłona przeciwsłoneczna. Na ścianie po lewej znajduje się biała skrzynka z defibrylatorem AED, oznaczona czerwonym sercem i zielonym krzyżem. Obok wejścia stoi drewniana ławka na metalowych nogach. Ściana zawiera także tablice informacyjne i godło szkoły.

Perspektywa z poziomu gruntu, skierowana w stronę bocznej elewacji szkoły. Na pierwszym planie rośnie rząd jasnożółtych żonkili, świeżo zakwitłych w glebie, z liśćmi wąskimi i wysokimi. Po lewej stronie żółty krzew wiosenny – być może forsycja. W tle widać elewację budynku z białymi oknami oraz rosnące wysokie iglaki – świerki i jodły – które częściowo zasłaniają fasadę. Całość otacza wrażenie zadbanego, zielonego kampusu szkolnego w okresie wiosennym.

Search

Nasze Budynki

Zdjęcie przedstawia zewnętrzną część szkoły – fragment elewacji głównego budynku z jasnym tynkiem i dużymi, białymi oknami. Po lewej stronie widoczny jest parking szkolny – kilka zaparkowanych samochodów. Nad częścią przejazdu znajduje się łącznik – zabudowany korytarz biegnący nad otwartym przejściem, łączący dwa skrzydła budynku. Łącznik ma prostą, jasną formę z płaskim dachem. W tle, przez otwarte przejście, widać kolejne zabudowania oraz fragmenty hal sportowych i boisk.

Hala sportowa

Zdjęcie wykonane z dużej wysokości, pokazuje pełny gmach szkoły od frontu, z dronowej perspektywy. Budynek ma kształt litery U, z trzema głównymi skrzydłami. Elewacja jest jasnobeżowa z jasnymi obramowaniami wokół okien. Dach jest płaski, ciemnoszary. Nad głównym wejściem, w centralnym skrzydle, widoczny jest duży napis: „Liceum Ogólnokształcące im. Staszica”. Przed budynkiem rośnie szpaler gęstych, wysokich świerków i sosen, które częściowo zasłaniają parter. W tle, za budynkiem, widoczne są boiska sportowe z czerwonymi i zielonymi nawierzchniami oraz budynek sali gimnastycznej. Całość otoczona jest gęstą zielenią drzew liściastych – szkoła znajduje się w zadrzewionym terenie miejskim.

Obecny budynek szkoły

Budynek z prostą elewacją, symetryczny, trzy piętra, płaski dach. Nad wejściem duży napis: „Państwowe Gimnazjum im. Staszica”. Widoczna żałobna dekoracja – czarne wstęgi zawieszone od dachu do wejścia, co sugeruje uroczystość żałobną lub żałobę narodową. Przed szkołą grupa uczniów i dorosłych, ubrane na ciemno.

Siedziba przy Al. Racławickich 26

Zdjęcie przedstawia duży, masywny budynek murowany, sfotografowany pod kątem, z narożnika dwóch przecinających się ulic. Budynek rozciąga się wzdłuż horyzontu, pokazując swoją ogromną długość. Fotografia wykonana jest w sepii – odcieniach brązu, typowych dla starych zdjęć z końca XIX lub początku XX wieku. Architektura: Budynek ma dwie kondygnacje (parter i piętro) oraz wysoką piwnicę lub cokół. Ściany wykonane są z czerwonej cegły, w dolnej części wyraźnie ciemniejszej niż górna część elewacji, co może sugerować użycie kamienia lub tynku na cokole. Okna duże, prostokątne, ustawione rytmicznie – na każdym piętrze tworzą długi ciąg identycznych otworów z drobnym detalem: okna parterowe są prostsze, a nad nimi – okna piętra – mają ozdobne nadproża w formie gzymsów. W połowie długości budynku widoczny jest niewielki, wystający daszek nad wejściem, prawdopodobnie głównym – wskazuje to na drzwi wejściowe, choć są częściowo przysłonięte cieniem. Otoczenie: Przed budynkiem znajduje się brukowana ulica z torami kołowymi i wyboistą powierzchnią. Na skraju chodnika rośnie szpaler drzew bez liści, co sugeruje późną jesień lub zimę. Wzdłuż ulicy ustawiono drewiane ogrodzenia i słupki, niskie, oddzielające ruch pieszy od jezdni. Po lewej stronie, przy narożniku budynku, stoi kilka osób w ciemnych ubraniach – są mało wyraźne, prawdopodobnie uczniowie lub przechodnie. W dalszej części ulicy widoczna jest grupa ludzi, niektórzy idą, inni stoją – postacie są bardzo małe z racji oddalenia. Klimat zdjęcia: Zdjęcie ma melancholijny, spokojny charakter – pustawa ulica, bez pojazdów, szare niebo, brak liści na drzewach. Brak współczesnych elementów infrastruktury (latarnie, znaki) podkreśla historyczny charakter fotografii. Budynek wygląda na instytucję publiczną – prawdopodobnie szkołę, gimnazjum lub urzędowy gmach administracyjny, z uwagi na rozmiar, symetrię i brak ozdobnych detali prywatnej rezydencji. Podsumowanie: Zdjęcie ukazuje monumentalny budynek szkolny lub instytucjonalny w historycznym Lublinie. Ujęcie z rogu ulicy podkreśla jego długość i znaczenie w strukturze miejskiej. Obecność ludzi i szpaleru drzew wskazuje na żyjące otoczenie, a całość zdjęcia wpisuje się w dokumentację miejskiej architektury przełomu XIX i XX wieku.

Gimnazjum Męskie ul. Narutowicza 12

Zdjęcie to przedstawia kolorowaną ilustrację budynku szkoły, wykonaną w stylu starej pocztówki. Budynek zajmuje większą część kadru, widoczny jest od frontu. Scena ma charakter pogodny, dzienny, z wyraźnymi detalami architektonicznymi i historyczną zabudową. Budynek: Główna część to dwupiętrowy budynek z jasną fasadą – parter i piętro mają okna równo rozmieszczone w poziomie. Fasada utrzymana w jasnych kolorach: kremowym, szarym i białym. Dach dwuspadowy, pokryty czerwonymi dachówkami. Po lewej stronie wyróżnia się balkon wsparty na kolumnach, znajdujący się nad wejściem z napisem: „KSIĘGARNIA I SKŁAD GAZET J. CH. HERTZA”. Nad balkonem jest zadaszenie i balustrada. Na parterze widoczne są duże witryny sklepowe i drzwi wejściowe, które mogą należeć do księgarni. Otoczenie: Przed budynkiem znajduje się niski, biały, drewniany płotek i drzewka ozdobne. Na chodniku widoczna jest dwójka ludzi – dorosły mężczyzna w ciemnym fraku i kobieta w jasnej sukni z kapeluszem. Ulica przed budynkiem jest szeroka i pusta, brukowana lub asfaltowa, bez pojazdów.

Siedziba przy ul. Bernardyńskiej

Czarno-białe zdjęcie przedstawia fragment elewacji starego budynku o cechach klasycystycznych, prawdopodobnie z XIX wieku lub wcześniej. Budynek jest wysoki, wielokondygnacyjny, wykonany z kamienia lub tynku o wyraźnie zużytej powierzchni. Zdjęcie jest historyczne, o lekkiej ziarnistości, co sugeruje jego wiek lub pochodzenie z archiwum. Architektura: Budynek posiada wysokie arkadowe wejście z trzema dużymi łukowymi otworami, z których środkowy prowadzi na schody – trzy do pięciu stopni w górę. Fasada ma pionowe zdobienia w postaci pilastrów (płaskie kolumny przylegające do ściany), oddzielające łukowe wnęki. Nad każdym z trzech wejść znajduje się prostokątne okno z łukiem u góry, umieszczone w wysokich, pionowych niszach, co nadaje budowli monumentalny charakter. Tynk na ścianach jest w złym stanie, z widocznymi śladami zabrudzeń, ubytków i łuszczącej się powierzchni. Na ścianie w centralnej części widoczny jest numer 9 umieszczony nad jednym z wejść – prawdopodobnie numer domu. Otoczenie: Po lewej stronie znajduje się drzewo bez liści, które częściowo przysłania fragment elewacji – może to sugerować porę późnej jesieni, zimy lub wczesnej wiosny. Na dole po lewej widoczny jest niski metalowy płot z ozdobnymi pionowymi prętami, który oddziela chodnik od budynku. W dolnej części fotografii widoczna jest ulica lub chodnik – gładki, biegnący wzdłuż budynku. Światło i cień: Oświetlenie jest naturalne, światło słoneczne pada z prawej strony, rzucając wyraźny cień budynku na elewację oraz na część ulicy. Cienie są głębokie, co sugeruje mocne światło słoneczne i kontrast między oświetlonymi a zacienionymi powierzchniami. Ogólna atmosfera: Zdjęcie ma melancholijny, historyczny charakter – przedstawia zaniedbaną, ale monumentalną architekturę miejską z przeszłości. Może przedstawiać dawną szkołę, klasztor, budynek urzędowy lub instytucję publiczną, obecnie nieco zapomnianą. Styl i uszkodzenia mogą sugerować również budynek po wojnie lub okresie opuszczenia.

Kolegium jezuickie

Zdjęcie przedstawia zewnętrzną część szkoły – fragment elewacji głównego budynku z jasnym tynkiem i dużymi, białymi oknami. Po lewej stronie widoczny jest parking szkolny – kilka zaparkowanych samochodów. Nad częścią przejazdu znajduje się łącznik – zabudowany korytarz biegnący nad otwartym przejściem, łączący dwa skrzydła budynku. Łącznik ma prostą, jasną formę z płaskim dachem. W tle, przez otwarte przejście, widać kolejne zabudowania oraz fragmenty hal sportowych i boisk.

Hala sportowa

Zdjęcie wykonane z dużej wysokości, pokazuje pełny gmach szkoły od frontu, z dronowej perspektywy. Budynek ma kształt litery U, z trzema głównymi skrzydłami. Elewacja jest jasnobeżowa z jasnymi obramowaniami wokół okien. Dach jest płaski, ciemnoszary. Nad głównym wejściem, w centralnym skrzydle, widoczny jest duży napis: „Liceum Ogólnokształcące im. Staszica”. Przed budynkiem rośnie szpaler gęstych, wysokich świerków i sosen, które częściowo zasłaniają parter. W tle, za budynkiem, widoczne są boiska sportowe z czerwonymi i zielonymi nawierzchniami oraz budynek sali gimnastycznej. Całość otoczona jest gęstą zielenią drzew liściastych – szkoła znajduje się w zadrzewionym terenie miejskim.

Obecny budynek szkoły

Budynek z prostą elewacją, symetryczny, trzy piętra, płaski dach. Nad wejściem duży napis: „Państwowe Gimnazjum im. Staszica”. Widoczna żałobna dekoracja – czarne wstęgi zawieszone od dachu do wejścia, co sugeruje uroczystość żałobną lub żałobę narodową. Przed szkołą grupa uczniów i dorosłych, ubrane na ciemno.

Siedziba przy Al. Racławickich 26

Zdjęcie przedstawia duży, masywny budynek murowany, sfotografowany pod kątem, z narożnika dwóch przecinających się ulic. Budynek rozciąga się wzdłuż horyzontu, pokazując swoją ogromną długość. Fotografia wykonana jest w sepii – odcieniach brązu, typowych dla starych zdjęć z końca XIX lub początku XX wieku. Architektura: Budynek ma dwie kondygnacje (parter i piętro) oraz wysoką piwnicę lub cokół. Ściany wykonane są z czerwonej cegły, w dolnej części wyraźnie ciemniejszej niż górna część elewacji, co może sugerować użycie kamienia lub tynku na cokole. Okna duże, prostokątne, ustawione rytmicznie – na każdym piętrze tworzą długi ciąg identycznych otworów z drobnym detalem: okna parterowe są prostsze, a nad nimi – okna piętra – mają ozdobne nadproża w formie gzymsów. W połowie długości budynku widoczny jest niewielki, wystający daszek nad wejściem, prawdopodobnie głównym – wskazuje to na drzwi wejściowe, choć są częściowo przysłonięte cieniem. Otoczenie: Przed budynkiem znajduje się brukowana ulica z torami kołowymi i wyboistą powierzchnią. Na skraju chodnika rośnie szpaler drzew bez liści, co sugeruje późną jesień lub zimę. Wzdłuż ulicy ustawiono drewiane ogrodzenia i słupki, niskie, oddzielające ruch pieszy od jezdni. Po lewej stronie, przy narożniku budynku, stoi kilka osób w ciemnych ubraniach – są mało wyraźne, prawdopodobnie uczniowie lub przechodnie. W dalszej części ulicy widoczna jest grupa ludzi, niektórzy idą, inni stoją – postacie są bardzo małe z racji oddalenia. Klimat zdjęcia: Zdjęcie ma melancholijny, spokojny charakter – pustawa ulica, bez pojazdów, szare niebo, brak liści na drzewach. Brak współczesnych elementów infrastruktury (latarnie, znaki) podkreśla historyczny charakter fotografii. Budynek wygląda na instytucję publiczną – prawdopodobnie szkołę, gimnazjum lub urzędowy gmach administracyjny, z uwagi na rozmiar, symetrię i brak ozdobnych detali prywatnej rezydencji. Podsumowanie: Zdjęcie ukazuje monumentalny budynek szkolny lub instytucjonalny w historycznym Lublinie. Ujęcie z rogu ulicy podkreśla jego długość i znaczenie w strukturze miejskiej. Obecność ludzi i szpaleru drzew wskazuje na żyjące otoczenie, a całość zdjęcia wpisuje się w dokumentację miejskiej architektury przełomu XIX i XX wieku.

Gimnazjum Męskie ul. Narutowicza 12

Zdjęcie to przedstawia kolorowaną ilustrację budynku szkoły, wykonaną w stylu starej pocztówki. Budynek zajmuje większą część kadru, widoczny jest od frontu. Scena ma charakter pogodny, dzienny, z wyraźnymi detalami architektonicznymi i historyczną zabudową. Budynek: Główna część to dwupiętrowy budynek z jasną fasadą – parter i piętro mają okna równo rozmieszczone w poziomie. Fasada utrzymana w jasnych kolorach: kremowym, szarym i białym. Dach dwuspadowy, pokryty czerwonymi dachówkami. Po lewej stronie wyróżnia się balkon wsparty na kolumnach, znajdujący się nad wejściem z napisem: „KSIĘGARNIA I SKŁAD GAZET J. CH. HERTZA”. Nad balkonem jest zadaszenie i balustrada. Na parterze widoczne są duże witryny sklepowe i drzwi wejściowe, które mogą należeć do księgarni. Otoczenie: Przed budynkiem znajduje się niski, biały, drewniany płotek i drzewka ozdobne. Na chodniku widoczna jest dwójka ludzi – dorosły mężczyzna w ciemnym fraku i kobieta w jasnej sukni z kapeluszem. Ulica przed budynkiem jest szeroka i pusta, brukowana lub asfaltowa, bez pojazdów.

Siedziba przy ul. Bernardyńskiej

Czarno-białe zdjęcie przedstawia fragment elewacji starego budynku o cechach klasycystycznych, prawdopodobnie z XIX wieku lub wcześniej. Budynek jest wysoki, wielokondygnacyjny, wykonany z kamienia lub tynku o wyraźnie zużytej powierzchni. Zdjęcie jest historyczne, o lekkiej ziarnistości, co sugeruje jego wiek lub pochodzenie z archiwum. Architektura: Budynek posiada wysokie arkadowe wejście z trzema dużymi łukowymi otworami, z których środkowy prowadzi na schody – trzy do pięciu stopni w górę. Fasada ma pionowe zdobienia w postaci pilastrów (płaskie kolumny przylegające do ściany), oddzielające łukowe wnęki. Nad każdym z trzech wejść znajduje się prostokątne okno z łukiem u góry, umieszczone w wysokich, pionowych niszach, co nadaje budowli monumentalny charakter. Tynk na ścianach jest w złym stanie, z widocznymi śladami zabrudzeń, ubytków i łuszczącej się powierzchni. Na ścianie w centralnej części widoczny jest numer 9 umieszczony nad jednym z wejść – prawdopodobnie numer domu. Otoczenie: Po lewej stronie znajduje się drzewo bez liści, które częściowo przysłania fragment elewacji – może to sugerować porę późnej jesieni, zimy lub wczesnej wiosny. Na dole po lewej widoczny jest niski metalowy płot z ozdobnymi pionowymi prętami, który oddziela chodnik od budynku. W dolnej części fotografii widoczna jest ulica lub chodnik – gładki, biegnący wzdłuż budynku. Światło i cień: Oświetlenie jest naturalne, światło słoneczne pada z prawej strony, rzucając wyraźny cień budynku na elewację oraz na część ulicy. Cienie są głębokie, co sugeruje mocne światło słoneczne i kontrast między oświetlonymi a zacienionymi powierzchniami. Ogólna atmosfera: Zdjęcie ma melancholijny, historyczny charakter – przedstawia zaniedbaną, ale monumentalną architekturę miejską z przeszłości. Może przedstawiać dawną szkołę, klasztor, budynek urzędowy lub instytucję publiczną, obecnie nieco zapomnianą. Styl i uszkodzenia mogą sugerować również budynek po wojnie lub okresie opuszczenia.

Kolegium jezuickie

Kontakt
Regulaminy

Kontakt
Regulaminy

Facebook Twitter Youtube Instagram

©2025 440Staszic wszystkie prawa zastrzeżone