440 LAT

1586 - 2026

I Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Lublinie

Stanisław Warszewiecki

Szkoła z Tradycją

Historia szkoły to dzieje społeczności uczniowskiej, jej pracowników, a także budynków, w których się mieściła. Składają się na nią dwie główne tradycje: starsza, wywodząca się z powstałego w 1586 r. kolegium jezuickiego i młodsza, z utworzonej w 1906 r. 8 – klasowej Prywatnej Szkoły Filologicznej im. Staszica.

Na Czele Szkoły w Okresie:

Historia szkoły to także historia jej dyrektorów – osób, które kierowały nią w zmiennych i często trudnych realiach. Przez wieki placówka funkcjonowała w różnych warunkach politycznych i społecznych, zachowując ciągłość misji edukacyjnej. Dyrektorzy podejmowali decyzje wpływające na rozwój szkoły i jej otoczenia, dostosowując ją do wymagań kolejnych epok. Mimo licznych zmian, szkoła niezmiennie pozostawała miejscem kształcenia i formowania młodych pokoleń – także dzięki ich pracy i zaangażowaniu.

Wybitni absolwenci naszej szkoły

Poznaj sylwetki naszych najwybitniejszych absolwentów, których osiągnięcia są powodem dumy i najlepszym świadectwem tradycji naszej szkoły.

Portret czarno-biały (w odcieniach sepii) przedstawiający dojrzałego mężczyznę w ujęciu do pasa, zwróconego lekko w lewo, patrzącego prosto w obiektyw. Zdjęcie ma charakter formalny, studyjny, najprawdopodobniej wykonane w drugiej połowie XIX lub na początku XX wieku. Tło jest neutralne, jasne i gładkie – bez żadnych szczegółów, co kieruje całą uwagę na postać. Wygląd postaci: Wiek: Mężczyzna w wieku około 50–60 lat. Włosy: Krótkie, falowane, lekko uniesione, siwiejące po bokach, ciemniejsze na czubku głowy. Czoło: Szerokie, wysokie, częściowo zakryte kosmykiem włosów. Brwi: Gęste, ciemne. Oczy: Spokojne, poważne, patrzą prosto – ujęcie frontalne. Na oczach okrągłe okulary w cienkiej metalowej oprawce, typowe dla końca XIX wieku. Nos: Prosty, średniej wielkości. Wąsy i broda: Starannie przystrzyżone, siwe. Wąsy gęste, opadające po bokach ust. Pod brodą krótka, zaokrąglona bródka – łączy się z wąsami. Ubranie: Mężczyzna ubrany jest bardzo elegancko, w ciemną, dwurzędową marynarkę o klasycznym kroju. Pod szyją widoczny biały, wykrochmalony kołnierzyk koszuli oraz ciemny krawat lub muszka. Styl ubioru jest bardzo formalny, typowy dla uczonych, lekarzy lub urzędników z epoki. Wrażenie ogólne: Mężczyzna sprawia wrażenie osoby poważnej, wykształconej i dostojnej. Sposób w jaki jest ubrany i sfotografowany wskazuje na osobę o wysokiej pozycji społecznej lub naukowej, być może nauczyciela, naukowca lub dyrektora szkoły. Wyraz twarzy spokojny, skupiony, pozbawiony uśmiechu, ale nie surowy. Styl fotografii i charakter portretu przypominają zdjęcia zamieszczane w starych kronikach szkolnych, monografiach naukowych lub na tablicach pamiątkowych.

Aleksander Głowacki

Bolesław Prus, jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy pozytywizmu, był autorem takich dzieł jak Lalka czy Faraon. Jego twórczość do dziś zachwyca głębią obserwacji społecznych i ponadczasowym przesłaniem.

Zdjęcie (a właściwie grafika w stylu ryciny lub litografii) przedstawia portret starszego mężczyzny w ujęciu popiersiowym (Aleksandra Świętochowskiego), czyli widoczna jest jego głowa, ramiona i górna część tułowia. Postać zwrócona jest lekko bokiem w lewo (z perspektywy widza – na prawo), przez co widać wyraźnie jej profil. Twarz mężczyzny nie patrzy w stronę obiektywu, ale skierowana jest w dal, co nadaje portretowi poważnego i refleksyjnego wyrazu. Wygląd mężczyzny: • Mężczyzna ma długą, bujną brodę i równie bujne, dość długie włosy, lekko falujące. Zarówno broda, jak i włosy są jasne – prawdopodobnie siwe lub białe, co sugeruje jego zaawansowany wiek. • Jego twarz jest szczupła, z wyraźnymi kośćmi policzkowymi, wysokim czołem i prostym nosem. Ma zamyślone, spokojne spojrzenie. • Nie nosi żadnych okularów ani nakrycia głowy. Ubranie: • Mężczyzna ubrany jest w elegancki, ciemny surdut dwurzędowy, zapinany na guziki. Strój jest klasyczny, formalny, wskazujący na koniec XIX lub początek XX wieku. • Pod surdutem widoczna jest jasna koszula i wysoki kołnierz. Z kołnierza wystaje cienki krawat lub fular. Tło i styl graficzny: • Tło jest jednolite, jasnoszare lub beżowe, bez żadnych elementów rozpraszających uwagę. Dzięki temu cała uwaga skupia się na postaci. • Całość utrzymana jest w stylu klasycznej ryciny lub grafiki portretowej – brak koloru, wszystko w odcieniach szarości, z drobnym cieniowaniem i teksturą imitującą litografię lub suchą igłę. Ogólna atmosfera obrazu: Portret emanuje spokojem, powagą i godnością. Może przedstawiać osobę o wysokim statusie społecznym, np. uczonego, pisarza lub filozofa. Styl portretu oraz ubiór i wygląd mężczyzny wskazują na końcówkę XIX wieku lub początek XX wieku.

Aleksander Świętochowski

Aleksander Świętochowski był wybitnym publicystą, pisarzem i jednym z głównych ideologów polskiego pozytywizmu. Swoją twórczością promował rozwój nauki, edukacji oraz idee pracy organicznej i pracy u podstaw.

Zdjęcie czarno-białe, wykonane w stylu dokumentalnym. Przedstawia mężczyznę w stroju pilota wojskowego, stojącego na tle dużego fragmentu samolotu odrzutowego. Ujęcie obejmuje jego postać do pasa i jest wykonane od przodu, lekko z dołu, co potęguje wrażenie siły i profesjonalizmu. Opis osoby: • Wiek i postura: Mężczyzna wygląda na około 30–40 lat. Ma umięśnioną sylwetkę, wyprostowaną postawę i pewny siebie wyraz twarzy. • Wyraz twarzy: Jego twarz jest napięta, skupiona, jakby analizował sytuację lub przygotowywał się do zadania. Spogląda lekko ku górze, z powagą i determinacją. Ma wyraźne rysy, widoczny podbródek i prosty nos. • Ubiór: Ubrany jest w jasny kombinezon lotniczy z zamkiem błyskawicznym z przodu. Na ramieniu widoczna naszywka, na lewej piersi kieszeń z małą plakietką oznaczoną literą „Z”. • Sprzęt:  Na głowie ma duży, jasny hełm lotniczy z ciemną osłoną na oczy i zamontowanym zestawem komunikacyjnym.  Na twarzy ma maseczkę tlenową, połączoną spiralnym przewodem z instalacją oddechową. Maska przylega szczelnie do ust i nosa.  Na piersi przypięte są różne elementy techniczne – m.in. systemy komunikacji lub nawigacji, typowe dla pilotów samolotów wojskowych. Tło i otoczenie: • W tle widoczne są metalowe fragmenty maszyny – najprawdopodobniej odrzutowca lub samolotu wojskowego. Pojawiają się zakrzywione powierzchnie, przewody, nitowania i fragment dużego silnika odrzutowego. • Po lewej stronie zdjęcia widoczna jest pionowa, metalowa drabinka, co sugeruje, że mężczyzna albo dopiero wszedł do kokpitu, albo właśnie go opuszcza. • Zdjęcie wykonane jest w kontrastowej czerni i bieli – z dużą ilością detali na twarzy i kombinezonie. Atmosfera zdjęcia: Zdjęcie oddaje atmosferę profesjonalizmu, przygotowania do misji lub treningu wojskowego. Mężczyzna wygląda na doświadczonego i pewnego swoich umiejętności pilota. Całość może pochodzić z archiwum wojskowego lub dokumentacji lotniczej z okresu zimnej wojny, prawdopodobnie lata 60. lub 70. XX wieku.

Janusz Żurakowski

Janusz Żurakowski był wybitnym pilotem doświadczalnym i bohaterem II wojny światowej, który zasłynął zarówno w Polskich Siłach Powietrznych, jak i w lotnictwie kanadyjskim. Jako pierwszy w Kanadzie przekroczył barierę dźwięku, testując nowatorskie samoloty odrzutowe.

Zdjęcie portretowe, kolorowe, przedstawiające mężczyznę w średnim wieku lub nieco starszego – ujęcie typu "headshot", czyli pokazujące wyłącznie głowę i górną część ramion. Mężczyzna patrzy prosto w obiektyw, z lekkim, pewnym siebie uśmiechem. Tło jest jasne, jednolite, neutralne – prawdopodobnie białe lub bardzo jasno szare – co dodatkowo eksponuje twarz. Opis wyglądu osoby: • Głowa i twarz: o Mężczyzna ma łysinę, brak włosów na czubku głowy i bokach. o Zarost jest bardzo charakterystyczny: ma gęstą, krótką, siwą brodę, która pokrywa podbródek i część policzków, oraz siwe wąsy, które łączą się z brodą. Górna część brody jest delikatnie przyciemniona – może sugerować resztki pigmentu. o Twarz jest owalna, z wyraźnie zaznaczonymi kośćmi policzkowymi i symetrycznymi rysami. Skóra jest jasna, cera gładka, bez widocznych skaz. • Oczy i mimika: o Oczy są niebieskie, średniej wielkości, wyraziste, o łagodnym, ale zdecydowanym spojrzeniu. o Brwi są średniej grubości, dobrze uformowane, lekko podkreślające mimikę. o Kąciki ust delikatnie uniesione, co daje wrażenie spokojnego, pewnego siebie i profesjonalnego wyrazu twarzy. Ubiór: • Mężczyzna ubrany jest bardzo elegancko – ma na sobie ciemny garnitur, białą koszulę oraz krawat w odcieniach brązu lub szarości z delikatnym wzorem. • Krawat jest poprawnie zawiązany, garnitur dobrze dopasowany – co sugeruje dbałość o profesjonalny wizerunek. Atmosfera zdjęcia: • Zdjęcie ma charakter oficjalny lub biznesowy – mogłoby zostać użyte na stronie internetowej firmy, w materiałach promocyjnych, profilach zawodowych (np. LinkedIn) lub w publikacjach naukowych. • Osoba na zdjęciu prezentuje się jako doświadczony specjalista, lider lub menedżer, wzbudzający zaufanie i autorytet.

Lesław Paga

Lesław Paga był cenionym ekonomistą i działaczem społecznym, który odegrał istotną rolę w transformacji polskiego rynku kapitałowego po 1989 roku. Jako pierwszy przewodniczący Komisji Papierów Wartościowych przyczynił się do budowy fundamentów nowoczesnej gospodarki w Polsce.

Zdjęcie (a właściwie grafika lub reprodukcja fotograficzna w stylu litografii lub rysunku) przedstawia portret mężczyzny w ujęciu popiersiowym, co oznacza, że widoczna jest jego głowa, szyja, ramiona i część klatki piersiowej. Postać zwrócona jest na wprost, lekko skręcona ku prawej stronie (z perspektywy widza), a jej spojrzenie skierowane jest poza kadr – w bok, jakby poza obiektyw. Opis wyglądu osoby: • Włosy: o Mężczyzna ma gęste, kręcone włosy średniej długości, które unoszą się lekko nad czołem i są ciemnego koloru. Włosy mają wyraźną strukturę i objętość. • Twarz: o Twarz jest szczupła, o wyraźnych rysach. Czoło wysokie i odsłonięte. Ma pełną brodę i wąsy, które tworzą jednolitą całość, broda jest ciemna, krzaczasta i sięga aż do szyi. o Nos jest prosty, wyraźnie zarysowany. o Usta wąskie, zakryte częściowo przez zarost. • Okulary: o Mężczyzna nosi binokle (typ okularów bez zauszników, podtrzymywanych na nosie), z bardzo cienką metalową ramką. Jeden z okularów wspiera się na cienkim łańcuszku biegnącym w dół, co może być elementem zaczepu do ubrania lub funkcjonalnym sznureczkiem zabezpieczającym. Ubiór: • Mężczyzna ma na sobie ciemną marynarkę, zapinaną wysoko pod szyję. Marynarka jest elegancka, klasyczna, prawdopodobnie z drugiej połowy XIX wieku. • Pod marynarką widoczna jest jasna koszula z wysokim kołnierzykiem i krawat typu ascot lub wstążka wiązana pod szyją w formie ozdobnego węzła – co wskazuje na styl charakterystyczny dla końca XIX wieku. • Styl ubioru sugeruje, że mężczyzna był osobą wykształconą lub należał do warstwy inteligenckiej. Tło i styl: • Tło jest jasnoszare, neutralne, pozbawione jakichkolwiek szczegółów – co nadaje całemu portretowi klasyczną formę skupioną na twarzy. • Całość utrzymana w stylistyce starej grafiki lub ryciny – brak koloru, wszystkie elementy w odcieniach czerni, bieli i szarości, z wyraźnym cieniowaniem i kreskowaniem na włosach i ubraniu. Atmosfera zdjęcia: Portret formalny i poważny. Osoba przedstawiona na zdjęciu prezentuje się jako człowiek nauki, pisarz, nauczyciel, lekarz lub inny przedstawiciel zawodów intelektualnych z przełomu XIX i XX wieku. Jego spokojny wyraz twarzy, powaga spojrzenia i schludny wygląd nadają mu autorytet i godność.

Wacław Nałkowski

Wacław Nałkowski był wybitnym geografem, publicystą i nauczycielem, który odegrał ważną rolę w rozwoju nowoczesnej myśli geograficznej w Polsce. Znany był z pasji do nauki, krytycznego myślenia i zaangażowania w sprawy społeczne oraz edukacyjne.

Na zdjęciu znajduje się młody mężczyzna stojący na tle ciemnoniebieskiej ścianki z napisem „Fundacja” i złotym logo w kształcie promienistego słońca. Wewnątrz logo widnieje liczba „25” oraz symbol serca. Mężczyzna ma jasną cerę i gęste, ciemne włosy zaczesane do tyłu. Uśmiecha się szeroko, pokazując zęby. Ma na sobie elegancką marynarkę z ciemnego aksamitu oraz ciemnoniebieską koszulę. Tło sugeruje, że zdjęcie zostało wykonane podczas oficjalnego wydarzenia lub gali charytatywnej. Emocje i kontekst: Mężczyzna wygląda na zadowolonego, pewnego siebie i odprężonego. Pozytywna atmosfera wydarzenia sugeruje jego celebracyjny charakter.

Krzysztof Zalewski

Krzysztof Zalewski jest laureatem wielu prestiżowych nagród, w tym ośmiu Fryderyków. Jego utwory, takie jak “Miłość Miłość”, “Annuszka” czy “Początek”, zdobyły szerokie uznanie. Jest również aktywnym uczestnikiem projektu “Męskie Granie”, gdzie współpracował z czołowymi polskimi artystami .

Na zdjęciu znajduje się dorosły mężczyzna występujący na scenie. Ma na sobie czerwoną, materiałową czapkę typu kaszkiet, która szczelnie przylega do głowy. Mężczyzna ma krótko przycięty, siwiejący zarost – brodę i wąsy. Jego cera jest jasna. Ubrany jest w prostą, czarną koszulkę z krótkim rękawem. Trzyma gitarę, a jego ręka opiera się na pasku od instrumentu. Śpiewa lub mówi do mikrofonu – widoczny jest mikrofon sceniczny na czarnej statywie, umieszczony blisko jego ust. Mężczyzna patrzy w lewo (z perspektywy widza). Tło jest jednolicie ciemne – odcienie granatu i czerni – z efektem dymu lub mgły scenicznej, typowym dla oświetlenia koncertowego. Zdjęcie zrobione z bliska, wyraźnie widoczne są rysy twarzy.

Skubaja Radosław

Skubas, właśc. Radosław Skubaja, to ceniony wokalista, gitarzysta i kompozytor, który wniósł świeże brzmienie do polskiej sceny muzycznej, łącząc elementy alternatywnego rocka, folku i elektroniki. Jego charakterystyczny głos i autentyczność artystyczna zyskały uznanie zarówno krytyków, jak i szerokiej publiczności, czyniąc go jedną z wyrazistych postaci współczesnej muzyki w Polsce.

Romulad Lipko

Romuald Ryszard Lipko był wybitnym kompozytorem i multiinstrumentalistą, który odegrał znaczącą rolę w rozwoju polskiej muzyki rozrywkowej. Jako współzałożyciel zespołu Budka Suflera stworzył wiele ponadczasowych przebojów, które na trwałe wpisały się w kanon polskiej kultury muzycznej.

Sprawdź naszą strefę absolwenta

Odwiedź Strefę Absolwenta i wspomnij najlepsze szkolne chwile – zobacz, jak wyglądały spotkania naszych uczniów po latach!

Najnowsze wiadomości

Grafika informacyjna zapowiadająca projekt jubileuszowy szkoły, zatytułowany „440 wspomnień na 440-lecie szkoły!”. Utrzymana w prostym, czytelnym stylu z dużą ilością tekstu. Tło jest białe, tekst w kolorach czerwonym, granatowym i czarnym. Całość otoczona delikatną, cienką ramką w odcieniach czerwieni. Treść grafiki – ułożenie i formatowanie: Nagłówek (na samej górze, duża czcionka, pogrubiona, kolor czerwony): STARTUJEMY Z NOWYM PROJEKTEM! Pod nagłówkiem (wielkie litery, granatowa czcionka, bardzo duża, wyraźna): 440 WSPOMNIEŃ NA 440-LECIE SZKOŁY! Bezpośrednio pod tytułem projektu (mniejsza czcionka, kolor czerwony): STWÓRZMY NIEPOWTARZALNĄ OPOWIEŚĆ O STASZICU Środkowa część grafiki – czarny pogrubiony napis (czcionka imitująca pieczątkę, z podkreśleniem): Czekamy na wasze: Poniżej tego nagłówka różne formy wspomnień, rozmieszczone ukośnie i swobodnie na całej szerokości grafiki, każde w innym miejscu i kącie nachylenia. Wszystkie w czarnej pogrubionej czcionce: REFLEKSJE O NAUCZYCIELACH, KTÓRZY ZMIENILI WASZE ŻYCIE WSPOMNIENIE ZABAWNĄ HISTORIĘ Z KLASOWYCH WYPADÓW KRÓTKIE ZDANIE ZDJĘCIE Z CZASÓW SZKOLNYCH Dolna część grafiki – czarny tekst, mniejsza czcionka (prosty styl, bez ozdobników): WSPOMNIENIA PRZESYŁAJCIE NA ADRES 440STASZIC@LO1.LUBLIN.EU LUB POCZTĄ TRADYCYJNĄ NA ADRES SZKOŁY Z DOPISKIEM „WSPOMNIENIA” Elementy graficzne i stylistyczne: Tło: całkowicie białe, bez obrazków czy tekstur. Ramka: cienka, dwukolorowa linia – lewa i dolna część ramki w ciemnoczerwonym kolorze, prawa i górna część w odcieniu granatowym. Ramka nie tworzy pełnego prostokąta, tylko sugeruje obramowanie. Czcionki: wyraźne, czytelne, stylizowane na pieczątkowe lub gazetowe, niektóre słowa są pochylone, inne pisane kapitalikami, część słów ma efekt postarzenia (nierównomierne wypełnienie liter, imitujące stempel). Kolory: dominujące to czerwony, granatowy i czarny – kontrastujące z białym tłem, co wspiera dostępność wizualną. Cel grafiki: Zachęcenie uczniów, absolwentów i sympatyków szkoły (z kontekstu można wnioskować, że chodzi o I LO im. Stanisława Staszica w Lublinie) do udziału w jubileuszowym projekcie zbierania wspomnień – łącznie 440 historii z okazji 440-lecia szkoły.
Aktualności
Aneta Trojak

TWÓRZ Z NAMI WSPOMNIENIA!

Uczniowie, Absolwenci, Przyjaciele szkoły! Z okazji zbliżającego się Jubileuszu Szkoły, rozpoczynamy wyjątkowy projekt: „440 wspomnień na 440-lecie Staszica”!Chcemy wspólnie stworzyć niepowtarzalną opowieść o naszej szkole

Czytaj więcej
Grafika przedstawia plakat informacyjny o wystawie zatytułowanej: „Wystawa 'Historia Szkoły 1586–2026’” Tekst umieszczony jest centralnie, dużą, czarną czcionką o klasycznym, eleganckim kroju szeryfowym. Cytaty wokół tytułu mają formę ozdobnych cudzysłowów dolnych i górnych, stosowanych w języku polskim. Słowo „Wystawa” znajduje się u góry, następnie pod nim wyśrodkowany jest tytuł „Historia Szkoły”, a na samym dole przedział lat: 1586–2026, co sugeruje, że szkoła obchodzi 440-lecie istnienia. Tło grafiki to wyblakłe, czarno-białe lub sepiowe zdjęcie archiwalne, przedstawiające budynek szkoły – prosty, kilkukondygnacyjny gmach z jasnej cegły. Na jego fasadzie w górnej części można dostrzec słabo widoczne napisy – najprawdopodobniej nazwa szkoły. Przed budynkiem widoczny jest plac lub dziedziniec szkolny, ogrodzony metalowym płotem z bramą. Na pierwszym planie znajduje się grupa osób ubranych w dawne stroje – długie płaszcze i suknie – prawdopodobnie uczniowie lub nauczyciele. Sylwetki te są rozmazane i niewyraźne, co może wskazywać na bardzo starą fotografię. Część osób stoi, część idzie, co wprowadza lekki ruch w kompozycji. Cała kompozycja jest delikatnie rozjaśniona – możliwe, że zastosowano efekt przezroczystości zdjęcia w tle, aby uwypuklić czarny tekst wystawy. Ogólny charakter plakatu: uroczysty, historyczny, z nutą sentymentalizmu
Aktualności
Aneta Trojak

Wystawa 440-lecia Szkoły – Regulamin

Regulamin wystawy „Historia Szkoły 1586-2026” Organizator Organizatorem wystawy „Historia Szkoły 1586-2026” jest I Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Staszica w Lublinie (dalej: „Organizator”). Projekt realizowany jest

Czytaj więcej