Wykopaliska – 440Staszic

Kawałki Naszej Historii

W archiwach, zakamarkach szkoły i prywatnych zbiorach przez lata odnajdywano ślady przeszłości – fotografie, dokumenty, pamiątki i nieznane historie.Materiały które zebraliśmy rzucają nowe światło na historię szkoły i pozwalają odkryć to, co przez długi czas pozostawało zapomnianie

Wykopaliska

Górna część dużych, podwójnych drzwi z ciemnobrązowego drewna. Nad nimi widoczny fragment ściany, na którym spod odłupanej warstwy farby odsłonił się stary napis w języku polskim: „religia” – litery są lekko pochylone, w kolorze szaroczarnym na żółtawym tle. Farba wokół napisu jest w dużej części zdarta, pozostawiając nieregularne krawędzie. Na prawym skrzydle drzwi znajduje się prostokątna, metalowa tabliczka pamiątkowa w kolorze srebrnym z czarnym napisem: „SALA MATEMATYCZNA” wraz z informacjami o patronie i dacie. Tabliczka jest przykręcona czterema śrubami, po jednej w każdym rogu. Po lewej stronie na drzwiach widoczna jest niewielka kłódka lub element zamka.

Historia ukryta pod tynkiem. Malowidła z okresu międzywojennego w Staszicu.

Podczas trwającego remontu w I Liceum Ogólnokształcącym im. Stanisława Staszica w Lublinie dokonano niezwykłego odkrycia – spod warstw farby wyłoniło się dziesięć oryginalnych malowideł z

Zdjęcie czarno-białe, wykonane we wnętrzu budynku, najprawdopodobniej w klasie szkolnej lub sali egzaminacyjnej. Przedstawia czterech młodych mężczyzn siedzących w dwóch rzędach przy drewnianych ławkach, skupionych na pisaniu lub czytaniu dokumentów, prawdopodobnie podczas egzaminu lub lekcji. Ubrani są elegancko – wszyscy mają ciemne garnitury i białe koszule, trzech z nich ma także ciemne krawaty. Opis szczegółowy: Na pierwszym planie, z lewej strony zdjęcia, znajduje się młody mężczyzna z ciemnymi, gęstymi włosami, pochylony nad kartką papieru. Prawą ręką pisze, a lewą przytrzymuje kartki. Na jego ławce, z przodu, stoi przezroczysta szklanka. Bezpośrednio za nim siedzi drugi mężczyzna – ma jasne, mocno zaczesane do góry włosy. Jest pochylony nad kilkoma arkuszami papieru, które trzyma obiema rękami. Dalej, po prawej stronie kadru, siedzą jeszcze dwaj mężczyźni. Obaj również zajęci są dokumentami. Trzeci z kolei wygląda na bardzo skupionego – jego twarz skierowana jest ku dołowi, a dłonie trzymają kartki. Ostatni mężczyzna, znajdujący się najdalej w tle, jest częściowo rozmazany przez głębię ostrości zdjęcia, ale widać, że także analizuje jakieś dokumenty. W tle widoczne są elementy wystroju wnętrza – z lewej strony klatka schodowa ze schodami i barierką, z prawej typowe drabinki gimnastyczne, sugerujące, że może to być sala gimnastyczna zaadaptowana na potrzeby egzaminu. Na przedniej ściance pierwszej ławki widać namalowany numer: „71” oraz niewyraźny napis, prawdopodobnie „Gimn. Stal.” Wrażenie ogólne: Zdjęcie dokumentuje poważny, formalny moment – egzamin lub test – w czasie PRL lub w okresie powojennym, sądząc po fryzurach, ubraniach i wyposażeniu sali. Panuje skupiona atmosfera, a uczniowie wyglądają na bardzo skoncentrowanych. Całość jest w odcieniach szarości (monochromatyczna), a oświetlenie pochodzi zapewne z lamp sufitowych.

Zdjęcia nauczycieli i uczniów – 1956r.

Obraz przedstawia stylizowaną kompozycję graficzną. Tło stanowi ciemne, drewniane biurko lub blat z wyraźnie widocznymi słojami drewna. Na brzegach zdjęcia, wzdłuż wszystkich czterech krawędzi (górnej, dolnej, lewej i prawej), ułożone są luźno porozrzucane wycinki z gazet. Są to kartki zadrukowane tekstem i niewielkimi zdjęciami – wyglądają na artykuły z gazet papierowych, najprawdopodobniej z czarno-białym drukiem. Ułożenie wycinków nie jest regularne – kartki są delikatnie przekrzywione, nakładają się miejscami na siebie, tworząc wizualną ramkę wokół centralnej części obrazu. W centralnym punkcie znajduje się biały napis zapisany dużą, drukowaną czcionką stylizowaną na maszynopis: „WYCINKI Z GAZET” Tekst jest wyśrodkowany i umieszczony poziomo na tle ciemnego drewna, dobrze kontrastując z tłem, co zapewnia jego czytelność. Kolorystyka zdjęcia jest utrzymana w tonacji sepii – całość jest delikatnie przygaszona i stylizowana na starą fotografię. Efekt ten nadaje kompozycji klimat archiwalny lub retro, przywołujący skojarzenia z dawną prasą drukowaną i wspomnieniami. Zastosowanie dostępnościowe: Duży, kontrastowy napis umożliwia łatwe odczytanie osobom słabowidzącym. Układ graficzny pozwala osobom niewidomym, dzięki temu opisowi, wyobrazić sobie kompozycję przypominającą pracę archiwalną z materiałami prasowymi. Obraz nie zawiera zbędnych elementów rozpraszających – koncentruje się na motywie „prasowych wycinków”.

Zapisani na łamach

Artykuł w miesięczniku Polska Niepodległa, którego autorem był ówczesny dyrektor Staszica – Pan Tadeusz Moniewski.

Czarno-biała fotografia, wykonana prawdopodobnie w latach 60. lub 70. XX wieku. Styl ubioru i jakość zdjęcia sugerują czas PRL-u. Zdjęcie zostało wykonane na zewnątrz, przy dużym budynku z ozdobną elewacją. Lokalizacja: Zdjęcie przedstawia grupę młodych ludzi (najprawdopodobniej studentów lub uczniów) przed dużym, reprezentacyjnym budynkiem z wyraźnie zaznaczoną architekturą klasycystyczną – widoczne są masywne boniowania (ozdobne pasy) na elewacji i balustrady z ozdobnymi poręczami. Tło i otoczenie: W tle widać drzewa liściaste, prawdopodobnie park lub teren zielony przy uczelni lub instytucji publicznej. Drzewa są bez liści – może to sugerować późną jesień albo wczesną wiosnę. Chodnik jest czysty, nie ma śniegu. Osoby na zdjęciu: Na zdjęciu widoczna jest grupa około 20 osób, w większości młodych dorosłych, idących po chodniku od lewej do prawej strony kadru. Osoby są ubrane w jesienne lub wiosenne płaszcze, większość z nich to kobiety w spódnicach lub sukienkach do kolan, mężczyźni w ciemnych kurtkach i płaszczach. Niektóre kobiety mają na sobie płaszcze z paskami, inne trzymają torebki lub zeszyty. Z przodu kadru, po prawej stronie, idą dwie kobiety – jedna z nich uśmiechnięta, niesie zeszyty i książki przytulone do klatki piersiowej, ubrana jest w jasny płaszczyk z dużymi guzikami i krótką spódniczkę, a na nogach ma ciemne buty. Obok niej idzie druga kobieta, lekko cofnięta w kadrze, ubrana w biały płaszcz – stoi tyłem do aparatu i patrzy na ścianę budynku. Grupa z tyłu wydaje się poruszać niespiesznym krokiem, niektórzy rozmawiają ze sobą, inni patrzą pod nogi, jakby wracali ze spaceru lub zajęć. Panuje spokojna, codzienna atmosfera. Kompozycja: Zdjęcie ma lekko ukośną perspektywę – budynek znajduje się po prawej stronie zdjęcia, a ludzie idą po chodniku z lewej strony w kierunku prawego przodu kadru. Główna grupa ludzi jest w centrum kadru, ale najbardziej wyróżniają się dwie kobiety z przodu – jedna idąca wprost na aparat z uśmiechem (tworzy silny punkt przyciągający uwagę). Emocje i klimat: Zdjęcie oddaje spokojną atmosferę codzienności – prawdopodobnie przerwa między zajęciami, wyjście z lekcji lub rozpoczęcie dnia. Brak pośpiechu, raczej refleksyjny nastrój. Brak nowoczesnych elementów (telefonów, plecaków itp.) potęguje wrażenie przeszłości.

Kronika klasowa 1969-72 kl. 4D

Ilustracja przedstawia zimową scenę na zewnątrz, prawdopodobnie w parku lub na podwórku. Tło wykonano pastelowymi kredkami na kartce w poziome linie, co sugeruje, że rysunek znajduje się w zeszycie. W lewym dolnym rogu widnieje odręczny podpis w języku polskim: „Wyp. Szopino 6.VII.1932 r.”, co oznacza, że rysunek został wykonany 6 lipca 1932 roku i prawdopodobnie dokumentuje wspomnienie lub wydarzenie o nazwie „Szopino”. Postacie: Na ilustracji widoczne są cztery postacie – dzieci, które bawią się zimą. Wszystkie ubrane są w zimowe ubrania: kurtki, czapki z daszkiem i spodnie. Scena dynamiczna – oddaje ruch, jakby dzieci były w trakcie zabawy lub biegu. Postać centralna (największa, na środku): Ubrana w żółtą kurtkę i czarne spodnie. Na głowie ma ciemnoczerwoną czapkę z daszkiem. W rękach trzyma śnieżkę, przygotowując się do rzutu. Twarz ma wyraźnie zarysowaną – widoczne są oczy, nos i otwarte usta, jakby krzyczała lub była podekscytowana. Postać po lewej stronie: Ubrana w niebieską kurtkę i bordowe spodnie. Twarz skierowana w lewo, profilowa – nie widać wyraźnie twarzy. Biegnie lub odchodzi od głównej postaci, co sugeruje, że może uciekać przed śnieżką. Postać po prawej stronie, siedząca na ziemi: Ubrana w bordową kurtkę i ciemne spodnie. Czapka podobna do innych – z daszkiem. Siedzi tyłem do drzewa, z nogami wyciągniętymi przed siebie, jakby właśnie upadła – może została trafiona śnieżką. Postać w tle, z lewej strony, między drzewami: Słabiej widoczna, również w zimowym ubraniu. Wydaje się stać nieruchomo, być może obserwuje resztę dzieci. Tło i otoczenie: W tle znajdują się bezlistne drzewa – cienkie, fioletowe kontury, wskazujące na zimę. Na prawym krańcu ilustracji stoi budynek – prostokątny, z wyraźnie zaznaczonym dachem i kilkoma oknami. Może to być szkoła lub dom. Cały teren pokryty jest śniegiem – białe tło z niebieskimi i fioletowymi cieniami. Po lewej stronie za postaciami widać ogrodzenie, narysowane cienkimi pionowymi kreskami. Kolorystyka i technika: Kolory są żywe, ale lekko zgaszone – wykonane kredkami. Dominują odcienie niebieskiego, fioletowego, czerwonego i żółtego. Rysunek przedstawia ruch, emocje i zimową atmosferę zabawy dziecięcej. Linia papieru zeszytowego jest widoczna, co dodaje uroku i autentyczności (typowe dla rysunków dziecięcych lub wspomnień z młodości).

Kronika klasowa 1931/1932

Na zdjęciu znajduje się zeszyt lub księga oprawiona w ciemną, niemal czarną okładkę z delikatnie chropowatą fakturą. Zeszyt leży płasko na jasnym, drewnianym blacie – najprawdopodobniej stole lub biurku. Opis fizyczny zeszytu: Okładka: wykonana z twardego, ciemnego materiału (prawdopodobnie tektura introligatorska), jednolicie czarna, bez wzorów. Widoczna faktura jest lekko ziarnista. Grzbiet: po lewej stronie znajduje się ciemny grzbiet (czarny lub bardzo ciemnoszary), prawdopodobnie wykonany z tkaniny introligatorskiej. Na górze grzbietu widać naderwanie – materiał jest rozdarty, odsłaniając jaśniejszy środek. Dolna część grzbietu również wykazuje wyraźne oznaki zużycia – poszarpane brzegi, włókna materiału są odsłonięte. Opis etykiety: Na środku przedniej okładki znajduje się prostokątna naklejka z ozdobnym, geometrycznym obramowaniem. Naklejka ma nieregularne, stylizowane dolne brzegi (zaokrąglone, przypominające falę), a górne i boczne brzegi są proste. Kolor etykiety to jasnobrązowy lub kremowy, z dwoma równoległymi obramowaniami w kolorze bordowym/brązowym (w stylu ramki). Oba obramowania biegną równolegle wzdłuż górnych i bocznych krawędzi etykiety. Treść etykiety (pismo odręczne): Tekst zapisany jest piórem lub cienkopisem w kolorze ciemnozielonym lub niebieskozielonym, pismem ozdobnym, pochylonym: Na górze etykiety napis: „Księga hospit.” (skrót od „Księga hospitacji”, co oznacza księgę wizytacji zajęć, najczęściej prowadzoną przez nauczycieli lub dyrektorów szkół). Niżej, na środku etykiety, zapisane są dwa przedziały lat szkolnych, jeden pod drugim: 1954/55. 1955/56. Kropki po datach końcowych oznaczają zakończenie zapisu. Daty te sugerują, że zeszyt dotyczy hospitacji przeprowadzonych w tych dwóch kolejnych latach szkolnych. Podsumowanie i funkcja zeszytu: Zeszyt ten to najprawdopodobniej księga hospitacji lekcji prowadzona w szkole w latach 1954–1956. Tego rodzaju dokumenty były wykorzystywane do zapisywania obserwacji z lekcji prowadzonych przez nauczycieli, ocen ich pracy dydaktycznej oraz wskazówek do poprawy. Może zawierać wpisy inspektorów, dyrektora szkoły lub innych osób nadzorujących proces nauczania. Jest to cenny dokument archiwalny, pokazujący system edukacyjny i metodykę pracy nauczycielskiej w połowie XX wieku.

Księga hospitacji 1954/55, 1954/55

Na zdjęciu widoczna jest zamknięta, stara kronika w formie zeszytu lub skoroszytu. Obiekt leży poziomo na jasnobrązowym, drewnianym blacie. Opis fizyczny zeszytu: Okładka ma ciemnogranatowy, niemal czarny kolor o fakturze przypominającej skórę – z widoczną strukturą pęknięć i linii, nadającą jej stary i zużyty wygląd. Grzbiet zeszytu jest czarny, wykonany z materiału przypominającego taśmę introligatorską, który może być z tkaniny lub innego mocnego materiału. Okładka jest nieco zniszczona – szczególnie przy narożnikach, gdzie widać lekkie przetarcia. Opis naklejki z treścią: Na środku okładki znajduje się prostokątna, pożółkła etykieta przyklejona na stałe. Rogi etykiety są ścięte pod kątem 45 stopni (szczególnie widoczne górne i dolne rogi po prawej stronie). Na etykiecie znajduje się tekst ręczny zapisany piórem lub cienkopisem oraz pieczątka w kolorze fioletowym. Treść etykiety: Na górze, lekko wyblakła pieczątka w kolorze fioletowym: Gimnazjum Państwowe ST. STASZICA w Lublinie – Pieczątka jest lekko przekrzywiona w lewo i nieco rozmazana. Pod pieczątką, większym, ozdobnym pismem odręcznym (kaligrafia) znajduje się tytuł: „Kronika” Niżej, mniejszym pismem odręcznym (bardziej pochyłym), znajduje się opis: „sekcji kolarskiej S.H.S. „Staszic” w Lublinie.” – Skrót S.H.S. prawdopodobnie oznacza „Szkolne Hufce Sportowe”. Podsumowanie: Zdjęcie przedstawia kronikę sekcji kolarskiej działającej przy Gimnazjum Państwowym im. Stanisława Staszica w Lublinie, prowadzoną najprawdopodobniej w okresie przedwojennym lub tuż po wojnie. Dokument ten ma charakter archiwalny i może zawierać relacje z wydarzeń sportowych, wycieczek rowerowych oraz działalności uczniów w ramach tej sekcji. Całość wykonana jest w stylu charakterystycznym dla ręcznie pisanych kronik szkolnych z XX wieku.

Kronika sekcji kolarskiej SKS “Staszic”

Nie możesz czegoś znaleźć? Użyj wyszukiwarki: