Skip to content
Grafika przedstawia logo w formie okrągłej pieczęci, której centralnym elementem jest czarno-biała sylwetka głowy i ramion mężczyzny – przedstawienie Stanisława Staszica. Szczegóły obrazu: Kształt ogólny: Logo ma formę okręgu. Na jego obrzeżu znajduje się pas z napisem. Wewnątrz okręgu: Umieszczona jest stylizowana, czarno-biała grafika popiersia Stanisława Staszica. Jego twarz jest zwrócona w lewą stronę (czyli w prawą stronę dla widza). Postać ukazana jest w silnym kontraście czerni i bieli, co nadaje grafice charakterystyczny, niemal rzeźbiarski styl. Rysy twarzy są surowe, poważne, z widocznymi zmarszczkami i silnie zaznaczoną kością policzkową. Włosy są krótkie i przerzedzone, układają się gładko na głowie. Ubranie jest ciemne, zarysowany jedynie kołnierz. Napisy: Na otaczającym głowę pasie (czyli na obwodzie logo) widnieje napis wykonany wielkimi literami: Górna część okręgu: „I LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE” Dolna część okręgu: „IM. STANISŁAWA STASZICA W LUBLINIE” Między początkiem i końcem napisu po obu bokach znajdują się małe, czarne kropki oddzielające tekst. Ogólny charakter: Grafika jest czarno-biała, bez kolorów, utrzymana w stylu minimalistycznym, kontrastowym, przywodzącym na myśl stempel lub pieczęć urzędową. Tło jest przezroczyste (co sugeruje użycie w materiałach cyfrowych lub do nadruku na różnych tłach). Znaczenie: Logo reprezentuje I Liceum Ogólnokształcące imienia Stanisława Staszica w Lublinie, szkołę średnią noszącą imię znanego polskiego filozofa, publicysty i działacza oświeceniowego. Obraz Staszica jest tu centralnym elementem tożsamości wizualnej szkoły.
  • Aktualności
  • Harmonogram
  • Galeria
  • Historia Szkoły

    Historia szkoły

    Ponad 440 lat tradycji, rozwoju i zmian zapisanych w faktach.

    Dyrektorzy

    Ludzie, którzy kształtowali oblicze szkoły na przestrzeni pokoleń.

    Nauczyciele

    To oni stali za sukcesami uczniów – z zaangażowaniem i sercem.

    Absolwenci

    Nazwiska osób, które tworzyły szkolną społeczność przez pokolenia.

    Znani absolwenci

    Wybitne postacie, których sukcesy zaczęły się w naszej szkole.

    Budynki

    Zmieniająca się architektura szkoły na tle jej 440-letniej historii.

    Wykopaliska

    Odnalezione po latach pamiątki, dokumenty i zapomniane historie.

  • Strefa Absolwenta

    Spotkania po latach

    Wzruszające spotkania, wspomnienia, rozmowy i twarze sprzed lat.

    Tablo klasowe

    Wspólne zdjęcia, wspólne wspomnienia – podróż przez szkolne lata.

    Wspomnienia

    Wspomnienia oraz historie absolwentów, które budują tożsamość miejsca.

    Grafika informacyjna zapowiadająca projekt jubileuszowy szkoły, zatytułowany „440 wspomnień na 440-lecie szkoły!”. Utrzymana w prostym, czytelnym stylu z dużą ilością tekstu. Tło jest białe, tekst w kolorach czerwonym, granatowym i czarnym. Całość otoczona delikatną, cienką ramką w odcieniach czerwieni. Treść grafiki – ułożenie i formatowanie: Nagłówek (na samej górze, duża czcionka, pogrubiona, kolor czerwony): STARTUJEMY Z NOWYM PROJEKTEM! Pod nagłówkiem (wielkie litery, granatowa czcionka, bardzo duża, wyraźna): 440 WSPOMNIEŃ NA 440-LECIE SZKOŁY! Bezpośrednio pod tytułem projektu (mniejsza czcionka, kolor czerwony): STWÓRZMY NIEPOWTARZALNĄ OPOWIEŚĆ O STASZICU Środkowa część grafiki – czarny pogrubiony napis (czcionka imitująca pieczątkę, z podkreśleniem): Czekamy na wasze: Poniżej tego nagłówka różne formy wspomnień, rozmieszczone ukośnie i swobodnie na całej szerokości grafiki, każde w innym miejscu i kącie nachylenia. Wszystkie w czarnej pogrubionej czcionce: REFLEKSJE O NAUCZYCIELACH, KTÓRZY ZMIENILI WASZE ŻYCIE WSPOMNIENIE ZABAWNĄ HISTORIĘ Z KLASOWYCH WYPADÓW KRÓTKIE ZDANIE ZDJĘCIE Z CZASÓW SZKOLNYCH Dolna część grafiki – czarny tekst, mniejsza czcionka (prosty styl, bez ozdobników): WSPOMNIENIA PRZESYŁAJCIE NA ADRES 440STASZIC@LO1.LUBLIN.EU LUB POCZTĄ TRADYCYJNĄ NA ADRES SZKOŁY Z DOPISKIEM „WSPOMNIENIA” Elementy graficzne i stylistyczne: Tło: całkowicie białe, bez obrazków czy tekstur. Ramka: cienka, dwukolorowa linia – lewa i dolna część ramki w ciemnoczerwonym kolorze, prawa i górna część w odcieniu granatowym. Ramka nie tworzy pełnego prostokąta, tylko sugeruje obramowanie. Czcionki: wyraźne, czytelne, stylizowane na pieczątkowe lub gazetowe, niektóre słowa są pochylone, inne pisane kapitalikami, część słów ma efekt postarzenia (nierównomierne wypełnienie liter, imitujące stempel). Kolory: dominujące to czerwony, granatowy i czarny – kontrastujące z białym tłem, co wspiera dostępność wizualną. Cel grafiki: Zachęcenie uczniów, absolwentów i sympatyków szkoły (z kontekstu można wnioskować, że chodzi o I LO im. Stanisława Staszica w Lublinie) do udziału w jubileuszowym projekcie zbierania wspomnień – łącznie 440 historii z okazji 440-lecia szkoły.

    TWÓRZ Z NAMI WSPOMNIENIA!

    Uczniowie, Absolwenci, Przyjaciele szkoły! Z okazji zbliżającego się Jubileuszu Szkoły, rozpoczynamy wyjątkowy projekt: „440 wspomnień...

    CZYTAJ WIĘCEJ
Czarno-biała fotografia, wykonana prawdopodobnie w latach 60. lub 70. XX wieku. Styl ubioru i jakość zdjęcia sugerują czas PRL-u. Zdjęcie zostało wykonane na zewnątrz, przy dużym budynku z ozdobną elewacją. Lokalizacja: Zdjęcie przedstawia grupę młodych ludzi (najprawdopodobniej studentów lub uczniów) przed dużym, reprezentacyjnym budynkiem z wyraźnie zaznaczoną architekturą klasycystyczną – widoczne są masywne boniowania (ozdobne pasy) na elewacji i balustrady z ozdobnymi poręczami. Tło i otoczenie: W tle widać drzewa liściaste, prawdopodobnie park lub teren zielony przy uczelni lub instytucji publicznej. Drzewa są bez liści – może to sugerować późną jesień albo wczesną wiosnę. Chodnik jest czysty, nie ma śniegu. Osoby na zdjęciu: Na zdjęciu widoczna jest grupa około 20 osób, w większości młodych dorosłych, idących po chodniku od lewej do prawej strony kadru. Osoby są ubrane w jesienne lub wiosenne płaszcze, większość z nich to kobiety w spódnicach lub sukienkach do kolan, mężczyźni w ciemnych kurtkach i płaszczach. Niektóre kobiety mają na sobie płaszcze z paskami, inne trzymają torebki lub zeszyty. Z przodu kadru, po prawej stronie, idą dwie kobiety – jedna z nich uśmiechnięta, niesie zeszyty i książki przytulone do klatki piersiowej, ubrana jest w jasny płaszczyk z dużymi guzikami i krótką spódniczkę, a na nogach ma ciemne buty. Obok niej idzie druga kobieta, lekko cofnięta w kadrze, ubrana w biały płaszcz – stoi tyłem do aparatu i patrzy na ścianę budynku. Grupa z tyłu wydaje się poruszać niespiesznym krokiem, niektórzy rozmawiają ze sobą, inni patrzą pod nogi, jakby wracali ze spaceru lub zajęć. Panuje spokojna, codzienna atmosfera. Kompozycja: Zdjęcie ma lekko ukośną perspektywę – budynek znajduje się po prawej stronie zdjęcia, a ludzie idą po chodniku z lewej strony w kierunku prawego przodu kadru. Główna grupa ludzi jest w centrum kadru, ale najbardziej wyróżniają się dwie kobiety z przodu – jedna idąca wprost na aparat z uśmiechem (tworzy silny punkt przyciągający uwagę). Emocje i klimat: Zdjęcie oddaje spokojną atmosferę codzienności – prawdopodobnie przerwa między zajęciami, wyjście z lekcji lub rozpoczęcie dnia. Brak pośpiechu, raczej refleksyjny nastrój. Brak nowoczesnych elementów (telefonów, plecaków itp.) potęguje wrażenie przeszłości.
  • Aneta Trojak
  • 12/06/2025

Kronika klasowa 1969-72 kl. 4D

PrevPoprzedni
NastępnyNext

Popularne

Kategorie

Nic nie znaleziono

Zobacz wszystko

Wykopaliska

Przedstawia jasny szkolny korytarz. Na środku widać białe drzwi z metalową klamką po prawej stronie. Na drzwiach zawieszono czarno-białą fotografię z 1934 roku – przedstawia uczniów w pracowni biologicznej podczas lekcji przyrodniczej. Uczniowie siedzą przy długich stołach laboratoryjnych. Nad zdjęciem wisi mały obrazek. Na ścianie obok drzwi znajduje się tabliczka z napisem „SALA 20” umieszczona w srebrnej ramce. Obok drzwi stoją trzy osoby: jedna, zwrócona tyłem, coś przykleja do drzwi, a dwie pozostałe stoją obok i rozmawiają. Ściany są białe, dolna część korytarza wyłożona jest jasnoszarą lamperią. W prawym górnym rogu widać zielony znak ewakuacyjny ze strzałką w prawo.

Drzwi z pamięcią

Górna część dużych, podwójnych drzwi z ciemnobrązowego drewna. Nad nimi widoczny fragment ściany, na którym spod odłupanej warstwy farby odsłonił się stary napis w języku polskim: „religia” – litery są lekko pochylone, w kolorze szaroczarnym na żółtawym tle. Farba wokół napisu jest w dużej części zdarta, pozostawiając nieregularne krawędzie. Na prawym skrzydle drzwi znajduje się prostokątna, metalowa tabliczka pamiątkowa w kolorze srebrnym z czarnym napisem: „SALA MATEMATYCZNA” wraz z informacjami o patronie i dacie. Tabliczka jest przykręcona czterema śrubami, po jednej w każdym rogu. Po lewej stronie na drzwiach widoczna jest niewielka kłódka lub element zamka.

Historia ukryta pod tynkiem. Malowidła z okresu międzywojennego w Staszicu.

Zdjęcie czarno-białe, wykonane we wnętrzu budynku, najprawdopodobniej w klasie szkolnej lub sali egzaminacyjnej. Przedstawia czterech młodych mężczyzn siedzących w dwóch rzędach przy drewnianych ławkach, skupionych na pisaniu lub czytaniu dokumentów, prawdopodobnie podczas egzaminu lub lekcji. Ubrani są elegancko – wszyscy mają ciemne garnitury i białe koszule, trzech z nich ma także ciemne krawaty. Opis szczegółowy: Na pierwszym planie, z lewej strony zdjęcia, znajduje się młody mężczyzna z ciemnymi, gęstymi włosami, pochylony nad kartką papieru. Prawą ręką pisze, a lewą przytrzymuje kartki. Na jego ławce, z przodu, stoi przezroczysta szklanka. Bezpośrednio za nim siedzi drugi mężczyzna – ma jasne, mocno zaczesane do góry włosy. Jest pochylony nad kilkoma arkuszami papieru, które trzyma obiema rękami. Dalej, po prawej stronie kadru, siedzą jeszcze dwaj mężczyźni. Obaj również zajęci są dokumentami. Trzeci z kolei wygląda na bardzo skupionego – jego twarz skierowana jest ku dołowi, a dłonie trzymają kartki. Ostatni mężczyzna, znajdujący się najdalej w tle, jest częściowo rozmazany przez głębię ostrości zdjęcia, ale widać, że także analizuje jakieś dokumenty. W tle widoczne są elementy wystroju wnętrza – z lewej strony klatka schodowa ze schodami i barierką, z prawej typowe drabinki gimnastyczne, sugerujące, że może to być sala gimnastyczna zaadaptowana na potrzeby egzaminu. Na przedniej ściance pierwszej ławki widać namalowany numer: „71” oraz niewyraźny napis, prawdopodobnie „Gimn. Stal.” Wrażenie ogólne: Zdjęcie dokumentuje poważny, formalny moment – egzamin lub test – w czasie PRL lub w okresie powojennym, sądząc po fryzurach, ubraniach i wyposażeniu sali. Panuje skupiona atmosfera, a uczniowie wyglądają na bardzo skoncentrowanych. Całość jest w odcieniach szarości (monochromatyczna), a oświetlenie pochodzi zapewne z lamp sufitowych.

Zdjęcia nauczycieli i uczniów – 1956r.

Obraz przedstawia stylizowaną kompozycję graficzną. Tło stanowi ciemne, drewniane biurko lub blat z wyraźnie widocznymi słojami drewna. Na brzegach zdjęcia, wzdłuż wszystkich czterech krawędzi (górnej, dolnej, lewej i prawej), ułożone są luźno porozrzucane wycinki z gazet. Są to kartki zadrukowane tekstem i niewielkimi zdjęciami – wyglądają na artykuły z gazet papierowych, najprawdopodobniej z czarno-białym drukiem. Ułożenie wycinków nie jest regularne – kartki są delikatnie przekrzywione, nakładają się miejscami na siebie, tworząc wizualną ramkę wokół centralnej części obrazu. W centralnym punkcie znajduje się biały napis zapisany dużą, drukowaną czcionką stylizowaną na maszynopis: „WYCINKI Z GAZET” Tekst jest wyśrodkowany i umieszczony poziomo na tle ciemnego drewna, dobrze kontrastując z tłem, co zapewnia jego czytelność. Kolorystyka zdjęcia jest utrzymana w tonacji sepii – całość jest delikatnie przygaszona i stylizowana na starą fotografię. Efekt ten nadaje kompozycji klimat archiwalny lub retro, przywołujący skojarzenia z dawną prasą drukowaną i wspomnieniami. Zastosowanie dostępnościowe: Duży, kontrastowy napis umożliwia łatwe odczytanie osobom słabowidzącym. Układ graficzny pozwala osobom niewidomym, dzięki temu opisowi, wyobrazić sobie kompozycję przypominającą pracę archiwalną z materiałami prasowymi. Obraz nie zawiera zbędnych elementów rozpraszających – koncentruje się na motywie „prasowych wycinków”.

Zapisani na łamach

Czarno-biała fotografia, wykonana prawdopodobnie w latach 60. lub 70. XX wieku. Styl ubioru i jakość zdjęcia sugerują czas PRL-u. Zdjęcie zostało wykonane na zewnątrz, przy dużym budynku z ozdobną elewacją. Lokalizacja: Zdjęcie przedstawia grupę młodych ludzi (najprawdopodobniej studentów lub uczniów) przed dużym, reprezentacyjnym budynkiem z wyraźnie zaznaczoną architekturą klasycystyczną – widoczne są masywne boniowania (ozdobne pasy) na elewacji i balustrady z ozdobnymi poręczami. Tło i otoczenie: W tle widać drzewa liściaste, prawdopodobnie park lub teren zielony przy uczelni lub instytucji publicznej. Drzewa są bez liści – może to sugerować późną jesień albo wczesną wiosnę. Chodnik jest czysty, nie ma śniegu. Osoby na zdjęciu: Na zdjęciu widoczna jest grupa około 20 osób, w większości młodych dorosłych, idących po chodniku od lewej do prawej strony kadru. Osoby są ubrane w jesienne lub wiosenne płaszcze, większość z nich to kobiety w spódnicach lub sukienkach do kolan, mężczyźni w ciemnych kurtkach i płaszczach. Niektóre kobiety mają na sobie płaszcze z paskami, inne trzymają torebki lub zeszyty. Z przodu kadru, po prawej stronie, idą dwie kobiety – jedna z nich uśmiechnięta, niesie zeszyty i książki przytulone do klatki piersiowej, ubrana jest w jasny płaszczyk z dużymi guzikami i krótką spódniczkę, a na nogach ma ciemne buty. Obok niej idzie druga kobieta, lekko cofnięta w kadrze, ubrana w biały płaszcz – stoi tyłem do aparatu i patrzy na ścianę budynku. Grupa z tyłu wydaje się poruszać niespiesznym krokiem, niektórzy rozmawiają ze sobą, inni patrzą pod nogi, jakby wracali ze spaceru lub zajęć. Panuje spokojna, codzienna atmosfera. Kompozycja: Zdjęcie ma lekko ukośną perspektywę – budynek znajduje się po prawej stronie zdjęcia, a ludzie idą po chodniku z lewej strony w kierunku prawego przodu kadru. Główna grupa ludzi jest w centrum kadru, ale najbardziej wyróżniają się dwie kobiety z przodu – jedna idąca wprost na aparat z uśmiechem (tworzy silny punkt przyciągający uwagę). Emocje i klimat: Zdjęcie oddaje spokojną atmosferę codzienności – prawdopodobnie przerwa między zajęciami, wyjście z lekcji lub rozpoczęcie dnia. Brak pośpiechu, raczej refleksyjny nastrój. Brak nowoczesnych elementów (telefonów, plecaków itp.) potęguje wrażenie przeszłości.

Kronika klasowa 1969-72 kl. 4D

Ilustracja przedstawia zimową scenę na zewnątrz, prawdopodobnie w parku lub na podwórku. Tło wykonano pastelowymi kredkami na kartce w poziome linie, co sugeruje, że rysunek znajduje się w zeszycie. W lewym dolnym rogu widnieje odręczny podpis w języku polskim: „Wyp. Szopino 6.VII.1932 r.”, co oznacza, że rysunek został wykonany 6 lipca 1932 roku i prawdopodobnie dokumentuje wspomnienie lub wydarzenie o nazwie „Szopino”. Postacie: Na ilustracji widoczne są cztery postacie – dzieci, które bawią się zimą. Wszystkie ubrane są w zimowe ubrania: kurtki, czapki z daszkiem i spodnie. Scena dynamiczna – oddaje ruch, jakby dzieci były w trakcie zabawy lub biegu. Postać centralna (największa, na środku): Ubrana w żółtą kurtkę i czarne spodnie. Na głowie ma ciemnoczerwoną czapkę z daszkiem. W rękach trzyma śnieżkę, przygotowując się do rzutu. Twarz ma wyraźnie zarysowaną – widoczne są oczy, nos i otwarte usta, jakby krzyczała lub była podekscytowana. Postać po lewej stronie: Ubrana w niebieską kurtkę i bordowe spodnie. Twarz skierowana w lewo, profilowa – nie widać wyraźnie twarzy. Biegnie lub odchodzi od głównej postaci, co sugeruje, że może uciekać przed śnieżką. Postać po prawej stronie, siedząca na ziemi: Ubrana w bordową kurtkę i ciemne spodnie. Czapka podobna do innych – z daszkiem. Siedzi tyłem do drzewa, z nogami wyciągniętymi przed siebie, jakby właśnie upadła – może została trafiona śnieżką. Postać w tle, z lewej strony, między drzewami: Słabiej widoczna, również w zimowym ubraniu. Wydaje się stać nieruchomo, być może obserwuje resztę dzieci. Tło i otoczenie: W tle znajdują się bezlistne drzewa – cienkie, fioletowe kontury, wskazujące na zimę. Na prawym krańcu ilustracji stoi budynek – prostokątny, z wyraźnie zaznaczonym dachem i kilkoma oknami. Może to być szkoła lub dom. Cały teren pokryty jest śniegiem – białe tło z niebieskimi i fioletowymi cieniami. Po lewej stronie za postaciami widać ogrodzenie, narysowane cienkimi pionowymi kreskami. Kolorystyka i technika: Kolory są żywe, ale lekko zgaszone – wykonane kredkami. Dominują odcienie niebieskiego, fioletowego, czerwonego i żółtego. Rysunek przedstawia ruch, emocje i zimową atmosferę zabawy dziecięcej. Linia papieru zeszytowego jest widoczna, co dodaje uroku i autentyczności (typowe dla rysunków dziecięcych lub wspomnień z młodości).

Kronika klasowa 1931/1932

Przedstawia jasny szkolny korytarz. Na środku widać białe drzwi z metalową klamką po prawej stronie. Na drzwiach zawieszono czarno-białą fotografię z 1934 roku – przedstawia uczniów w pracowni biologicznej podczas lekcji przyrodniczej. Uczniowie siedzą przy długich stołach laboratoryjnych. Nad zdjęciem wisi mały obrazek. Na ścianie obok drzwi znajduje się tabliczka z napisem „SALA 20” umieszczona w srebrnej ramce. Obok drzwi stoją trzy osoby: jedna, zwrócona tyłem, coś przykleja do drzwi, a dwie pozostałe stoją obok i rozmawiają. Ściany są białe, dolna część korytarza wyłożona jest jasnoszarą lamperią. W prawym górnym rogu widać zielony znak ewakuacyjny ze strzałką w prawo.

Drzwi z pamięcią

Górna część dużych, podwójnych drzwi z ciemnobrązowego drewna. Nad nimi widoczny fragment ściany, na którym spod odłupanej warstwy farby odsłonił się stary napis w języku polskim: „religia” – litery są lekko pochylone, w kolorze szaroczarnym na żółtawym tle. Farba wokół napisu jest w dużej części zdarta, pozostawiając nieregularne krawędzie. Na prawym skrzydle drzwi znajduje się prostokątna, metalowa tabliczka pamiątkowa w kolorze srebrnym z czarnym napisem: „SALA MATEMATYCZNA” wraz z informacjami o patronie i dacie. Tabliczka jest przykręcona czterema śrubami, po jednej w każdym rogu. Po lewej stronie na drzwiach widoczna jest niewielka kłódka lub element zamka.

Historia ukryta pod tynkiem. Malowidła z okresu międzywojennego w Staszicu.

Zdjęcie czarno-białe, wykonane we wnętrzu budynku, najprawdopodobniej w klasie szkolnej lub sali egzaminacyjnej. Przedstawia czterech młodych mężczyzn siedzących w dwóch rzędach przy drewnianych ławkach, skupionych na pisaniu lub czytaniu dokumentów, prawdopodobnie podczas egzaminu lub lekcji. Ubrani są elegancko – wszyscy mają ciemne garnitury i białe koszule, trzech z nich ma także ciemne krawaty. Opis szczegółowy: Na pierwszym planie, z lewej strony zdjęcia, znajduje się młody mężczyzna z ciemnymi, gęstymi włosami, pochylony nad kartką papieru. Prawą ręką pisze, a lewą przytrzymuje kartki. Na jego ławce, z przodu, stoi przezroczysta szklanka. Bezpośrednio za nim siedzi drugi mężczyzna – ma jasne, mocno zaczesane do góry włosy. Jest pochylony nad kilkoma arkuszami papieru, które trzyma obiema rękami. Dalej, po prawej stronie kadru, siedzą jeszcze dwaj mężczyźni. Obaj również zajęci są dokumentami. Trzeci z kolei wygląda na bardzo skupionego – jego twarz skierowana jest ku dołowi, a dłonie trzymają kartki. Ostatni mężczyzna, znajdujący się najdalej w tle, jest częściowo rozmazany przez głębię ostrości zdjęcia, ale widać, że także analizuje jakieś dokumenty. W tle widoczne są elementy wystroju wnętrza – z lewej strony klatka schodowa ze schodami i barierką, z prawej typowe drabinki gimnastyczne, sugerujące, że może to być sala gimnastyczna zaadaptowana na potrzeby egzaminu. Na przedniej ściance pierwszej ławki widać namalowany numer: „71” oraz niewyraźny napis, prawdopodobnie „Gimn. Stal.” Wrażenie ogólne: Zdjęcie dokumentuje poważny, formalny moment – egzamin lub test – w czasie PRL lub w okresie powojennym, sądząc po fryzurach, ubraniach i wyposażeniu sali. Panuje skupiona atmosfera, a uczniowie wyglądają na bardzo skoncentrowanych. Całość jest w odcieniach szarości (monochromatyczna), a oświetlenie pochodzi zapewne z lamp sufitowych.

Zdjęcia nauczycieli i uczniów – 1956r.

Obraz przedstawia stylizowaną kompozycję graficzną. Tło stanowi ciemne, drewniane biurko lub blat z wyraźnie widocznymi słojami drewna. Na brzegach zdjęcia, wzdłuż wszystkich czterech krawędzi (górnej, dolnej, lewej i prawej), ułożone są luźno porozrzucane wycinki z gazet. Są to kartki zadrukowane tekstem i niewielkimi zdjęciami – wyglądają na artykuły z gazet papierowych, najprawdopodobniej z czarno-białym drukiem. Ułożenie wycinków nie jest regularne – kartki są delikatnie przekrzywione, nakładają się miejscami na siebie, tworząc wizualną ramkę wokół centralnej części obrazu. W centralnym punkcie znajduje się biały napis zapisany dużą, drukowaną czcionką stylizowaną na maszynopis: „WYCINKI Z GAZET” Tekst jest wyśrodkowany i umieszczony poziomo na tle ciemnego drewna, dobrze kontrastując z tłem, co zapewnia jego czytelność. Kolorystyka zdjęcia jest utrzymana w tonacji sepii – całość jest delikatnie przygaszona i stylizowana na starą fotografię. Efekt ten nadaje kompozycji klimat archiwalny lub retro, przywołujący skojarzenia z dawną prasą drukowaną i wspomnieniami. Zastosowanie dostępnościowe: Duży, kontrastowy napis umożliwia łatwe odczytanie osobom słabowidzącym. Układ graficzny pozwala osobom niewidomym, dzięki temu opisowi, wyobrazić sobie kompozycję przypominającą pracę archiwalną z materiałami prasowymi. Obraz nie zawiera zbędnych elementów rozpraszających – koncentruje się na motywie „prasowych wycinków”.

Zapisani na łamach

Czarno-biała fotografia, wykonana prawdopodobnie w latach 60. lub 70. XX wieku. Styl ubioru i jakość zdjęcia sugerują czas PRL-u. Zdjęcie zostało wykonane na zewnątrz, przy dużym budynku z ozdobną elewacją. Lokalizacja: Zdjęcie przedstawia grupę młodych ludzi (najprawdopodobniej studentów lub uczniów) przed dużym, reprezentacyjnym budynkiem z wyraźnie zaznaczoną architekturą klasycystyczną – widoczne są masywne boniowania (ozdobne pasy) na elewacji i balustrady z ozdobnymi poręczami. Tło i otoczenie: W tle widać drzewa liściaste, prawdopodobnie park lub teren zielony przy uczelni lub instytucji publicznej. Drzewa są bez liści – może to sugerować późną jesień albo wczesną wiosnę. Chodnik jest czysty, nie ma śniegu. Osoby na zdjęciu: Na zdjęciu widoczna jest grupa około 20 osób, w większości młodych dorosłych, idących po chodniku od lewej do prawej strony kadru. Osoby są ubrane w jesienne lub wiosenne płaszcze, większość z nich to kobiety w spódnicach lub sukienkach do kolan, mężczyźni w ciemnych kurtkach i płaszczach. Niektóre kobiety mają na sobie płaszcze z paskami, inne trzymają torebki lub zeszyty. Z przodu kadru, po prawej stronie, idą dwie kobiety – jedna z nich uśmiechnięta, niesie zeszyty i książki przytulone do klatki piersiowej, ubrana jest w jasny płaszczyk z dużymi guzikami i krótką spódniczkę, a na nogach ma ciemne buty. Obok niej idzie druga kobieta, lekko cofnięta w kadrze, ubrana w biały płaszcz – stoi tyłem do aparatu i patrzy na ścianę budynku. Grupa z tyłu wydaje się poruszać niespiesznym krokiem, niektórzy rozmawiają ze sobą, inni patrzą pod nogi, jakby wracali ze spaceru lub zajęć. Panuje spokojna, codzienna atmosfera. Kompozycja: Zdjęcie ma lekko ukośną perspektywę – budynek znajduje się po prawej stronie zdjęcia, a ludzie idą po chodniku z lewej strony w kierunku prawego przodu kadru. Główna grupa ludzi jest w centrum kadru, ale najbardziej wyróżniają się dwie kobiety z przodu – jedna idąca wprost na aparat z uśmiechem (tworzy silny punkt przyciągający uwagę). Emocje i klimat: Zdjęcie oddaje spokojną atmosferę codzienności – prawdopodobnie przerwa między zajęciami, wyjście z lekcji lub rozpoczęcie dnia. Brak pośpiechu, raczej refleksyjny nastrój. Brak nowoczesnych elementów (telefonów, plecaków itp.) potęguje wrażenie przeszłości.

Kronika klasowa 1969-72 kl. 4D

Ilustracja przedstawia zimową scenę na zewnątrz, prawdopodobnie w parku lub na podwórku. Tło wykonano pastelowymi kredkami na kartce w poziome linie, co sugeruje, że rysunek znajduje się w zeszycie. W lewym dolnym rogu widnieje odręczny podpis w języku polskim: „Wyp. Szopino 6.VII.1932 r.”, co oznacza, że rysunek został wykonany 6 lipca 1932 roku i prawdopodobnie dokumentuje wspomnienie lub wydarzenie o nazwie „Szopino”. Postacie: Na ilustracji widoczne są cztery postacie – dzieci, które bawią się zimą. Wszystkie ubrane są w zimowe ubrania: kurtki, czapki z daszkiem i spodnie. Scena dynamiczna – oddaje ruch, jakby dzieci były w trakcie zabawy lub biegu. Postać centralna (największa, na środku): Ubrana w żółtą kurtkę i czarne spodnie. Na głowie ma ciemnoczerwoną czapkę z daszkiem. W rękach trzyma śnieżkę, przygotowując się do rzutu. Twarz ma wyraźnie zarysowaną – widoczne są oczy, nos i otwarte usta, jakby krzyczała lub była podekscytowana. Postać po lewej stronie: Ubrana w niebieską kurtkę i bordowe spodnie. Twarz skierowana w lewo, profilowa – nie widać wyraźnie twarzy. Biegnie lub odchodzi od głównej postaci, co sugeruje, że może uciekać przed śnieżką. Postać po prawej stronie, siedząca na ziemi: Ubrana w bordową kurtkę i ciemne spodnie. Czapka podobna do innych – z daszkiem. Siedzi tyłem do drzewa, z nogami wyciągniętymi przed siebie, jakby właśnie upadła – może została trafiona śnieżką. Postać w tle, z lewej strony, między drzewami: Słabiej widoczna, również w zimowym ubraniu. Wydaje się stać nieruchomo, być może obserwuje resztę dzieci. Tło i otoczenie: W tle znajdują się bezlistne drzewa – cienkie, fioletowe kontury, wskazujące na zimę. Na prawym krańcu ilustracji stoi budynek – prostokątny, z wyraźnie zaznaczonym dachem i kilkoma oknami. Może to być szkoła lub dom. Cały teren pokryty jest śniegiem – białe tło z niebieskimi i fioletowymi cieniami. Po lewej stronie za postaciami widać ogrodzenie, narysowane cienkimi pionowymi kreskami. Kolorystyka i technika: Kolory są żywe, ale lekko zgaszone – wykonane kredkami. Dominują odcienie niebieskiego, fioletowego, czerwonego i żółtego. Rysunek przedstawia ruch, emocje i zimową atmosferę zabawy dziecięcej. Linia papieru zeszytowego jest widoczna, co dodaje uroku i autentyczności (typowe dla rysunków dziecięcych lub wspomnień z młodości).

Kronika klasowa 1931/1932

  • Kontakt
  • Regulaminy
  • Polityka prywatności
  • Kontakt
  • Regulaminy
  • Polityka prywatności
Grafika przedstawia logo w formie okrągłej pieczęci, której centralnym elementem jest czarno-biała sylwetka głowy i ramion mężczyzny – przedstawienie Stanisława Staszica. Szczegóły obrazu: Kształt ogólny: Logo ma formę okręgu. Na jego obrzeżu znajduje się pas z napisem. Wewnątrz okręgu: Umieszczona jest stylizowana, czarno-biała grafika popiersia Stanisława Staszica. Jego twarz jest zwrócona w lewą stronę (czyli w prawą stronę dla widza). Postać ukazana jest w silnym kontraście czerni i bieli, co nadaje grafice charakterystyczny, niemal rzeźbiarski styl. Rysy twarzy są surowe, poważne, z widocznymi zmarszczkami i silnie zaznaczoną kością policzkową. Włosy są krótkie i przerzedzone, układają się gładko na głowie. Ubranie jest ciemne, zarysowany jedynie kołnierz. Napisy: Na otaczającym głowę pasie (czyli na obwodzie logo) widnieje napis wykonany wielkimi literami: Górna część okręgu: „I LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE” Dolna część okręgu: „IM. STANISŁAWA STASZICA W LUBLINIE” Między początkiem i końcem napisu po obu bokach znajdują się małe, czarne kropki oddzielające tekst. Ogólny charakter: Grafika jest czarno-biała, bez kolorów, utrzymana w stylu minimalistycznym, kontrastowym, przywodzącym na myśl stempel lub pieczęć urzędową. Tło jest przezroczyste (co sugeruje użycie w materiałach cyfrowych lub do nadruku na różnych tłach). Znaczenie: Logo reprezentuje I Liceum Ogólnokształcące imienia Stanisława Staszica w Lublinie, szkołę średnią noszącą imię znanego polskiego filozofa, publicysty i działacza oświeceniowego. Obraz Staszica jest tu centralnym elementem tożsamości wizualnej szkoły.
Facebook X-twitter Youtube Instagram

©2025 440Staszic wszystkie prawa zastrzeżone