dziennikarz, poeta, prozaik, redaktor, prezes Związku Literatów Polskich w Lublinie
Urodził się 25 lipca 1920 roku w Smogorzewie pod Kozienicami, w rodzinie inteligenckiej. W 1925 roku jego ojciec – kolejarz – został przeniesiony służbowo do Lublina, gdzie Zygmunt Mikulski spędził całe życie. Uczęszczał do Państwowego Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Lublinie, które ukończył w 1938 roku. Wyróżniał się zarówno w nauce, jak i w sporcie – był mistrzem Lublina w biegu na 100 metrów oraz w skoku w dal. W tym czasie związał się z młodym środowiskiem literackim skupionym wokół szkolnego pisma W Słońce, współtworząc je m.in. z Jerzym Pleśniarowiczem, Julią Hartwig i Anną Kamieńską.
Po wybuchu wojny przerwał rozpoczęte studia filozoficzne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W czasie okupacji pracował w spółdzielni rolniczej i uczestniczył w nieformalnym życiu intelektualnym Lublina, biorąc udział w spotkaniach literacko-filozoficznych u mecenasa Tadeusza Grafczyńskiego.
Po wyzwoleniu Lublina w 1944 roku podjął pracę w Polskim Radiu, a następnie został referentem prasowym Ministerstwa Kultury i Sztuki PKWN. W latach 1945–1948 ukończył studia filozoficzne na KUL. W tym czasie rozpoczął karierę dziennikarską w Gazecie Lubelskiej, Życiu Lubelskim, a następnie w Sztandarze Ludu, gdzie od 1956 roku kierował działem kulturalnym. Od 1969 roku był związany z dwutygodnikiem Kamena – najpierw jako sekretarz, potem jako kierownik działu literackiego. Publikował tam liczne wiersze, felietony i artykuły.
Był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy RP oraz wieloletnim członkiem i działaczem Związku Literatów Polskich – w latach 1964–1975 trzykrotnie pełnił funkcję prezesa lubelskiego Oddziału ZLP. Znany był z zaangażowania w życie kulturalne miasta, organizował spotkania autorskie, wspierał młodych literatów i prowadził działalność recenzencką.
Jako poeta debiutował już w 1937 roku w Sporcie Szkolnym, a jego właściwy debiut nastąpił w 1944 roku na łamach Stańczyka. Wydał zbiory poetyckie: Dziesięć wierszy (1958), Spacery lubelskie (1960), Czerwiec przez kalkę (1969), Do rymu (1982), Obok (1995) oraz pośmiertny wybór Wiersze (2002). Opublikował również wspomnienia: Tamten Lublin (1975), Czterdzieści lat temu, czyli przedwczoraj (1984) oraz tom reportaży z Wietnamu Listy spod Lieu (1972).
Ceniony jako znawca twórczości Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, opracował i wstępem opatrzył jego Poezje (1990). Jego wspomnienia o Lublinie i środowisku literackim okresu międzywojennego należą dziś do ważnych źródeł wiedzy o ówczesnym życiu kulturalnym miasta.
Zmarł 11 lutego 1998 roku w Lublinie. Pochowany na cmentarzu przy ul. Unickiej.