Prawnik, powstaniec listopadowy, działacz niepodległościowy na emigracji
Urodził się w lutym 1802 roku w Żabiej Woli koło Lublina. W 1822 roku ukończył Szkołę Departamentową w Lublinie, po czym podjął studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Aplikował w Trybunale Mazowieckim w Warszawie, a w 1825 roku uzyskał stopień magistra prawa. W latach 1826–1830 pracował jako asesor przy Prokuratorii Generalnej w Warszawie.
W listopadzie 1830 roku brał udział w ataku na warszawski Arsenał – jednym z pierwszych zrywów powstania listopadowego. Związany był z Towarzystwem Patriotycznym. Wstąpił do 6. pułku ułanów i jako podoficer uczestniczył w walkach pod Dębem Wielkim, Iganiami, Ostrołęką oraz w działaniach partyzanckich na terenie Augustowszczyzny.
Po upadku powstania emigrował do Francji. W Paryżu włączył się w działalność Towarzystwa Demokratycznego Polskiego (TDP), do którego wstąpił w 1832 roku. Reprezentował jego prawe skrzydło, sprzeciwiające się idei natychmiastowego wybuchu kolejnego powstania. Był jednym z współredaktorów Manifestu TDP i członkiem Centralizacji tej organizacji w latach 1836–1844. W roli emisariusza odwiedzał ziemie polskie – m.in. Wielkopolskę w 1837 roku oraz Lublin w 1842 i 1844 roku. W raportach krytycznie oceniał nastroje i brak gotowości do zrywu zbrojnego. Jego spory ideowe z Ludwikiem Mierosławskim i niechęć do połączenia z Zjednoczeniem Emigracji Polskiej doprowadziły do usunięcia go z Centralizacji w 1844 roku.
Po rozłamie w TDP działał jeszcze w Komitecie Emigracji Polskiej w 1848 roku, opowiadając się za umiarkowaną, centrową linią polityczną. Pozostał na emigracji aż do śmierci. Zmarł 28 grudnia 1879 roku w Bagnolet pod Paryżem.