Działacz niepodległościowy, uczestnik spisku ks. Piotra Ściegiennego, zesłaniec syberyjski, literat
Urodził się w 1821 roku w Warszawie. Młodość spędził na Lubelszczyźnie – uczył się w Opolu Lubelskim, a następnie ukończył Gimnazjum Gubernialne w Lublinie. Studia odbył w Instytucie Agronomicznym w Marymoncie, uzyskując wykształcenie rolnicze. W 1841 roku, w Radlinie, ponownie spotkał swojego dawnego nauczyciela, księdza Piotra Ściegiennego, i przystąpił wraz z bratem Ludwikiem do organizacji spiskowej, mającej na celu wzniecenie powstania narodowego.
Został aresztowany i osadzony w Cytadeli Warszawskiej, jednak brak dowodów pozwolił mu odzyskać wolność – choć już do końca życia pozostał pod policyjnym nadzorem. Wziął udział w ruchu 1846 roku, za co został zesłany na Syberię. Skorzystał z amnestii ogłoszonej w 1857 roku, powrócił do kraju i ponownie zaangażował się w działalność konspiracyjną. Brał udział w przygotowaniach do powstania styczniowego, działając w cywilnych strukturach niepodległościowych.
9 grudnia 1864 roku został aresztowany pod pretekstem braku latarki w nocy i doprowadzony do komisariatu. Następnego dnia, w czasie doprowadzania do mieszkania przy ul. Smolnej w Warszawie, zdołał zbiec eskorcie, wbiegł do mieszkania, gdzie spalił kompromitujące dokumenty związane z organizacją spiskową. Następnie wyskoczył z okna na trzecim piętrze, ponosząc śmierć na miejscu 10 grudnia 1864 roku.
Adam Dorant był nie tylko konspiratorem, ale także literatem i popularyzatorem wiedzy. Publikował w Tygodniku Ilustrowanym, współpracował z Czytelnią Niedzielną, interesował się nauką, konstruował przyrządy edukacyjne, m.in. globus własnego pomysłu, i był uzdolnionym rysownikiem.
Śmierć Adama Doranta była symbolem desperackiej walki z carskim aparatem represji i oddania sprawie niepodległości Polski.