filozof, psycholog, publicysta, wynalazca, pionier badań nad psychiką i komunikacją
Urodził się 23 lutego 1850 roku w Radzyniu Podlaskim w rodzinie nauczycielskiej. W wyniku represji popowstaniowych jego matka została wysiedlona z Warszawy, a Julian kontynuował edukację w Lubelskim Gimnazjum Gubernialnym, gdzie w drugiej połowie lat 60. XIX wieku uzyskał maturę. W Lublinie związał się z kręgiem młodych pozytywistów, m.in. Aleksandrem Świętochowskim. Publikował pierwsze utwory literackie w lokalnej prasie, w tym w „Kurierze Lubelskim”.
Po ukończeniu gimnazjum podjął studia przyrodnicze i filozoficzne w Szkole Głównej, przekształconej później w Cesarski Uniwersytet Warszawski, a następnie kontynuował naukę na Uniwersytecie w Lipsku, gdzie w 1874 roku uzyskał doktorat z filozofii. W Warszawie redagował pismo „Niwa” oraz „Bibliotekę Filozofii Pozytywnej”, był jednym z czołowych teoretyków pozytywizmu w Polsce. Opublikował m.in. Wstęp i pogląd ogólny na filozofię pozytywną (1872) oraz poemat ideowy Naprzód (1873), będący manifestem młodych pozytywistów.
W latach 1876–1881 był docentem Uniwersytetu Lwowskiego, gdzie wykładał psychologię i filozofię przyrody. Tam też prowadził pionierskie badania z zakresu elektromagnetyzmu i hipnozy. W 1877 roku opisał koncepcję przesyłania obrazu na odległość – uznawaną dziś za jedną z pierwszych teorii telewizji. W 1882 roku przeniósł się do Paryża, gdzie utrzymywał się z terapii hipnotycznej i pracy wynalazczej. Wynalazł m.in. nowatorski mikrofon i telefon magnetyczny, jego systemy telefoniczne funkcjonowały m.in. w Paryżu, Brukseli i Petersburgu.
Po powrocie do Polski prowadził badania parapsychologiczne i hipnotyczne w Warszawie i Wiśle, gdzie stworzył pierwsze pensjonaty uzdrowiskowe i przyjmował znanych gości, m.in. Bolesława Prusa i Władysława Reymonta. Prus sportretował go jako Juliana Ochockiego w Lalce, a dzięki materiałom przekazanym przez Ochorowicza na temat starożytnego Egiptu, powstał Faraon.
Julian Ochorowicz był członkiem wielu międzynarodowych towarzystw naukowych, m.in. sekretarzem generalnym Międzynarodowego Instytutu Psychologii w Paryżu. Prowadził wykłady z psychologii i filozofii, publikował liczne prace z zakresu psychologii, filozofii, medycyny i zjawisk paranormalnych. Był jednym z pierwszych polskich badaczy zjawisk mediumicznych i hipnozy naukowej.
Zmarł 1 maja 1917 roku w Warszawie. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim. Zapamiętany został jako jeden z najoryginalniejszych umysłów swojej epoki – łączący filozofię z eksperymentem, naukę z wynalazczością i postęp z wizją przyszłości.