działacz niepodległościowy, oficer Wojska Polskiego, żołnierz Powstania Warszawskiego
Urodził się 6 sierpnia 1890 r. w Dziekanowie (woj. lubelskie), w rodzinie Michała i Marii z Kozłowskich. Był uczniem Prywatnej Szkoły Filologicznej im. Staszica w Lublinie (PSF), gdzie ukończył naukę w 1911 r. Brał udział w strajku szkolnym 1905 r. Studiował rolnictwo najpierw w Dublanach, a następnie w Warszawie. Był aktywnym członkiem Związku Walki Czynnej i od 1912 r. Związku Strzeleckiego.
Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich – służył w 1. i 6. pułku piechoty, a później w I Brygadzie. Odznaczył się męstwem w walkach pod Wielką Miedwieżą i Kostiuchnówką. Po kryzysie przysięgowym został internowany w Szczypiornie. Zwolniony, brał udział w walkach o niepodległość – m.in. jako ochotnik w obronie Lwowa (1918). Dwukrotnie ranny. Służbę wojskową zakończył w 1922 r. w stopniu kapitana rezerwy.
Po wojnie ukończył studia rolnicze na Politechnice Lwowskiej. Pracował w administracji osad żołnierskich, urzędach ziemskich oraz w Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego. W okresie okupacji był aktywnym działaczem PPS-WRN – współpracował z Kazimierzem Pużakiem i pełnił funkcję szefa wyszkolenia bojowego Gwardii Ludowej WRN.
W Powstaniu Warszawskim był komendantem Organizacji Wojskowej PPS – Warszawa. W randze majora dowodził VI Batalionem Milicji PPS w Grupie „Północ” na Starym Mieście. Zginął 23 sierpnia 1944 r. na ul. Długiej w Warszawie.
Pochowany po wojnie na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.
Odznaczenia:
- Order Virtuti Militari (srebrny krzyż)
- Krzyż Niepodległości
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości