Czarno-białe zdjęcie przedstawia starszego mężczyznę w ujęciu siedzącym. Ma na głowie czapkę typu kaszkiet, nosi okulary i ma wąsy. Ubrany jest w sportową kurtkę z podniesionym kołnierzem, pod którą widać sweter i koszulę. Na szyi zawieszone ma lornetki. Jego lewa dłoń spoczywa na kolanie, a na nadgarstku nosi zegarek. Mężczyzna patrzy w bok i wygląda, jakby był w trakcie rozmowy lub tłumaczenia czegoś. Tło jest rozmyte, zdjęcie ma charakter reporterski lub dokumentacyjny.

Strawiński Stefan (1921–1995)

ornitolog, profesor, działacz naukowy i akademicki, żołnierz AK

Urodził się 23 lipca 1921 roku w Warszawie, w inteligenckiej rodzinie – jego ojciec był adwokatem, matka nauczycielką gimnazjalną. W dzieciństwie zamieszkał w Lublinie, gdzie w 1938 roku ukończył Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Stanisława Staszica, uzyskując tzw. małą maturę. Edukację kontynuował na tajnych kompletach podczas okupacji, zdobywając pełną maturę liceum przyrodniczego.

W latach wojny pracował jako laborant i asystent techniczny w Państwowym Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach. Równolegle działał w konspiracji – był żołnierzem Armii Krajowej, pełniąc funkcję podoficera broni. Brał także udział w tajnym harcerstwie. Aresztowany przez gestapo, był więziony w Kazimierzu i na Zamku w Lublinie.

Po wojnie rozpoczął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UMCS w Lublinie oraz na polonistyce KUL. Po roku przeniósł się do Krakowa, gdzie ukończył studia biologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako student piątego roku został zatrudniony w Katedrze Anatomii Porównawczej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie przeszedł wszystkie szczeble kariery akademickiej.

W 1968 roku, jako uznany już badacz, przeniósł się do Gdańska, by wziąć udział w tworzeniu Uniwersytetu Gdańskiego. Organizował od podstaw laboratorium zoologii kręgowców, a w 1973 roku objął kierownictwo Zakładu Ekologii Zwierząt (przekształconego później w Katedrę Ekologii i Zoologii Kręgowców), którym kierował do 1991 roku.

Specjalizował się w ornitologii – badał ptaki miejskie, wodne oraz zimujące w strefie Bałtyku. Był jednym z pionierów badań nad urbanizacją awifauny. Jego badania prowadzono m.in. w Toruniu, nad Jeziorem Gopło, w okolicach Zatoki Gdańskiej i w rejonach północnych. Opublikował 73 prace naukowe. Autor m.in. książki O ptakach, ludziach, miastach oraz Ekologiczne problemy człowieka (wyd. 1992, pośmiertnie).

Był aktywny także jako organizator i nauczyciel akademicki – dziekan Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi, członek Senatu UG, działacz PAN (Komitet Zoologii, Komitet Badań Morza), wiceprzewodniczący Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Przez niemal 40 lat był opiekunem Studenckich Kół Naukowych.

Ceniony przez studentów i współpracowników za takt, wiedzę i wyjątkowe podejście dydaktyczne. Odszedł niespodziewanie 7 marca 1995 roku, zaledwie kilka godzin po planowaniu kolejnych badań terenowych.

Znani Absolwenci