działacz społeczny i polityczny, ziemianin, poseł II RP
Zdzisław Klemens Lechnicki urodził się 7 czerwca 1890 roku w Srebrzyszczach na Lubelszczyźnie. Maturę uzyskał w lubelskim Gimnazjum im. Stanisława Staszica, gdzie już jako uczeń angażował się w działalność niepodległościową. W 1905 roku uczestniczył w strajku szkolnym, był członkiem Organizacji Młodzieży Narodowej i tajnego Związku Młodzieży Polskiej „Przyszłość” (PET), a następnie związany z ZMP „Zet”, w którym pełnił funkcje kierownicze.
W latach 1909–1912 studiował na Kursach Przemysłowo-Rolniczych przy Towarzystwie Kursów Naukowych w Warszawie. Po zakończeniu edukacji objął rodzinny majątek w Święcicy, prowadząc działalność rolniczą i społeczną. Udzielał się w samorządzie lokalnym i organizacjach spółdzielczych, działał m.in. w straży pożarnej i Kasie Pożyczkowo-Oszczędnościowej.
Podczas I wojny światowej był członkiem Komitetu Narodowego w Lublinie oraz Polskiej Organizacji Wojskowej. Choć nie mógł służyć w Legionach jako inwalida, wspierał je finansowo. Po wojnie współtworzył Straż Kresową i był aktywnym działaczem organizacji niepodległościowych i społecznych. Współorganizował Związek Naprawy Rzeczypospolitej, którego był przewodniczącym w latach 1926–1928. Należał też do Związku Patriotycznego i był związany ze środowiskami młodzieży niepodległościowej.
W latach 1928–1930 oraz ponownie w latach 1930–1931 zasiadał w Sejmie RP jako poseł z listy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem (BBWR). Pracował w komisjach konstytucyjnej i skarbowej. Z mandatu zrezygnował w geście solidarności z więzionymi posłami Centrolewu.
W okresie II wojny światowej współpracował z Komendą Główną ZWZ/AK i pracował w Departamencie Rolnictwa Delegatury Rządu RP na Kraj.
Po wojnie padł ofiarą represji komunistycznych. Aresztowany w 1945 roku jako przedstawiciel ziemiaństwa, przebywał kilka miesięcy w więzieniu. Zwolniony dzięki interwencjom chłopów z rodzinnej Święcicy. Mimo to ponownie aresztowany i skazany w 1951 roku na 15 lat więzienia pod sfingowanymi zarzutami sabotażu. Został zwolniony i zrehabilitowany dopiero w 1957 roku.
Zmarł 14 stycznia 1959 roku. Był postacią niezwykle zasłużoną dla życia społecznego, politycznego i patriotycznego Lubelszczyzny.
Odznaczenia:
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Niepodległości (1932)
- Zdzisław Lechnicki należy do grona najwybitniejszych absolwentów „Staszica”, których działalność niepodległościowa, społeczna i parlamentarna wpisała się w historię II Rzeczypospolitej i walki o jej przetrwanie.