Bieliński Aleksander (1818–1877)

Prawnik, sybirak, działacz społeczny i gospodarczy, prezes Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego

Urodził się 4 października 1818 roku w Lublinie jako syn płk. Adama Bielińskiego – powstańca kościuszkowskiego i żołnierza Legionów – oraz Julianny Barbary z Kornów. Wychowywał się w Lublinie i w rodzinnym majątku w Turce. Uczęszczał do Szkoły Wojewódzkiej w Lublinie, a maturę uzyskał w rosyjskim Gimnazjum Gubernialnym w 1837 roku. Rok później wyjechał do Warszawy, gdzie rozpoczął aplikację w Trybunale Mazowieckim.

W Warszawie związał się z tajnym Stowarzyszeniem Ludu Polskiego (tzw. „świętokrzyżowcy”). Aresztowany w 1838 roku i osadzony w Cytadeli Warszawskiej, został w 1839 roku skazany na karę śmierci, zamienioną na zesłanie do Kurganu na Syberii. Dzięki staraniom ojca powrócił do Lublina w 1841 roku, gdzie podjął działalność gospodarczą i został wybrany radcą w Lubelskiej Dyrekcji Szczegółowej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego.

W 1843 roku po raz kolejny aresztowany za udział w spisku ks. Piotra Ściegiennego, został ponownie osadzony w Cytadeli i w 1844 roku skazany na bezterminową katorgę w syberyjskich kopalniach w Nerczyńsku oraz konfiskatę mienia. W trudnych warunkach nabawił się szkorbutu. Następnie przebywał w Irkucku, Tobolsku i Usojle. Po 13 latach zesłania, w 1857 roku uzyskał pozwolenie na powrót do Królestwa Polskiego i osiadł w majątku Turka pod Lublinem, gdzie zniósł pańszczyznę.

Od 1860 roku ponownie pełnił funkcję radcy, a następnie prezesa Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Lublinie, działając aktywnie na rzecz lokalnych środowisk ziemiańskich. W latach 1861–1863 uczestniczył w akcjach patriotycznych i wspierał finansowo cele narodowe. Pozostawał pod stałym dozorem policyjnym aż do końca lat 60. XIX wieku. Jego działalność gospodarcza, społeczna i samorządowa zyskała mu szacunek zarówno wśród ziemian, jak i mieszkańców Lubelszczyzny.

Był mężem Marii Łucji Hynke-Piotrowskiej herbu Awdaniec, z którą miał troje dzieci: Adama (chemika i profesora), Antoniego i Jadwigę. Zmarł 21 grudnia 1877 roku w Turce. Uroczystości pogrzebowe, które odbyły się 28 grudnia w Lublinie, zgromadziły tłumy. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Lipowej (sektor 10).

https://bazhum.muzhp.pl/media/texts/annales-universitatis-mariae-curie-skodowska-sectio-f-humaniora/1982-tom-37/annales_universitatis_mariae_curie_sklodowska_sectio_f_humaniora-r1982-t37-s295-317.pdf
https://bazhum.muzhp.pl/media/texts/niepodlegosc-i-pamiec/1998-tom-5-numer-3-12/niepodleglosc_i_pamiec-r1998-t5-n3_12-s281-289.pdf

Znani Absolwenci