fizyk, pionier badań fal radiowych i promieniowania rentgenowskiego, popularyzator nauki
Urodził się 30 stycznia 1869 roku w Opocznie, w rodzinie urzędniczej. Naukę gimnazjalną rozpoczął w Kielcach, a ukończył w Lubelskim Gimnazjum Gubernialnym, gdzie w 1886 roku otrzymał świadectwo dojrzałości. Studiował matematykę i fizykę w Petersburgu (1886–1888), następnie na Uniwersytecie Warszawskim oraz w Instytucie Fizycznym w Berlinie pod kierunkiem wybitnych uczonych: Augusta Kundta i Hermanna Helmholtza.
Już jako młody badacz zajmował się nowo odkrytymi falami elektromagnetycznymi (falami Hertza), konstruując własne przyrządy do ich badania i demonstracji. Był też jednym z pierwszych polskich radiologów – w lutym 1896 roku przeprowadził pierwszy w Warszawie pokaz działania promieni rentgenowskich, zademonstrowany podczas zebrania Warszawskiego Towarzystwa Lekarskiego. W 1898 roku opublikował pracę Nowe dziedziny widma, w której popularyzował odkrycia z zakresu promieniotwórczości, rentgenografii i fal radiowych.
Od 1897 roku wykładał fizykę w Szkole Mechaniczno-Technicznej Wawelberga i Rotwanda, gdzie stworzył nowoczesną pracownię fizyczną. Rok później objął stanowisko docenta fizyki w nowo utworzonym Warszawskim Instytucie Politechnicznym, gdzie zorganizował jedno z najlepiej wyposażonych laboratoriów fizycznych na ziemiach polskich. Od 1908 roku wykładał również w Wyższej Szkole Rolniczej w Warszawie. Publikował liczne artykuły popularnonaukowe, m.in. cykl Zasada względności w „Przeglądzie Technicznym” (1913).
Po ewakuacji uczelni rosyjskich w czasie I wojny światowej przebywał w Moskwie, skąd dojeżdżał na wykłady do Niżnego Nowogrodu, gdzie funkcjonował przeniesiony Instytut Politechniczny. Nadmierne obciążenie obowiązkami i trudne warunki przyczyniły się do pogorszenia stanu zdrowia. Zmarł 27 stycznia 1918 roku w Moskwie. W 1929 roku jego prochy zostały sprowadzone do Warszawy i złożone na Cmentarzu Powązkowskim.
Wiktor Biernacki należał do grona najwybitniejszych polskich fizyków przełomu XIX i XX wieku. Był nie tylko badaczem i wykładowcą, ale także gorliwym popularyzatorem nauki i jednym z budowniczych nowoczesnej polskiej edukacji technicznej.