architekt, historyk sztuki ogrodowej, planista krajobrazu, profesor Politechniki Warszawskiej i Krakowskiej
Urodził się 24 września 1909 r. w Wyżnicy na Bukowinie (ówczesne Austro-Węgry). Po I wojnie światowej jego rodzina osiedliła się w Lublinie, gdzie w 1929 r. Gerard Ciołek ukończył Państwowe Gimnazjum im. Stanisława Staszica. Zamierzał studiować malarstwo, ostatecznie wybrał jednak architekturę na Politechnice Warszawskiej. Już jako student został asystentem prof. Oskara Sosnowskiego, który ukształtował jego zainteresowania historią sztuki ogrodowej, dziedzictwem kulturowym i krajobrazem.
W czasie II wojny światowej walczył jako podporucznik obrony przeciwlotniczej, a następnie działał w konspiracji ZWZ-AK pod pseudonimem „Biała”. Był uczestnikiem tajnego nauczania na PW oraz powstania warszawskiego (organizator i szef Referatu Kartograficznego). Po jego upadku trafił do niemieckich obozów jenieckich. Po wyzwoleniu dołączył do 1. Samodzielnej Brygady Spadochronowej. W grudniu 1945 r. powrócił do Polski.
W latach 1946–1966 wykładał na Politechnice Warszawskiej i Politechnice Krakowskiej. Od 1954 r. był profesorem nadzwyczajnym, a od 1965 r. profesorem zwyczajnym. Kierował Katedrami Planowania Przestrzennego i Krajobrazu, specjalizując się w historii kompozycji ogrodowej, ochronie krajobrazu, budownictwie wiejskim i konserwacji założeń parkowych.
Był autorem ponad 60 publikacji, w tym prac fundamentalnych: Ogrody polskie (1954), Zarys historii kompozycji ogrodowej w Polsce (1955), Zasady ochrony i kształtowania krajobrazu (1963). Brał udział w rekonstrukcji ponad 100 ogrodów i parków w całej Polsce, m.in. w Wilanowie, Arkadii, Nieborowie, Baranowie Sandomierskim, Krasiczynie, Białymstoku, Rogalinie.
Oprócz działalności naukowej i projektowej aktywnie działał w instytucjach naukowych i ochrony przyrody – m.in. w Komitecie Urbanistyki i Architektury PAN oraz Państwowej Radzie Ochrony Przyrody. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1958).
Zginął tragicznie 15 lutego 1966 r. podczas jazdy na nartach w Tatrach. Spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Na jego cześć ustanowiono Nagrodę im. Gerarda Ciołka, przyznawaną za wybitne osiągnięcia w dziedzinie ochrony zabytków i krajobrazu.