wybitny malarz, mistrz monachijskiego akademizmu, portrecista i dekorator
Urodził się 23 września 1850 roku w Lublinie. Dzieciństwo spędził w rodzinnym domu przy ul. Złotej, w sąsiedztwie kościoła oo. Dominikanów, a wakacje – w rodzinnym majątku Grabowczyk pod Grabowcem. W wieku 11 lat rozpoczął naukę w Lubelskim Gimnazjum Gubernialnym (dzisiejsze I LO im. Stanisława Staszica). Wyróżniał się talentem plastycznym, który wcześnie dostrzegł i rozwijał nauczyciel rysunku – Witold Urbański. To dzięki jego wsparciu Czachórski trafił do warszawskiej Szkoły Rysunkowej.
W latach 1866–1867 kształcił się w Warszawie u prof. Rafała Hadziewicza. Następnie studiował w akademiach sztuk pięknych w Dreźnie i Monachium (1869–1873), gdzie jego nauczycielami byli m.in. Karl von Piloty i profesorowie Anschütz i Seitz. W 1879 roku zdobył złoty medal II klasy na wystawie światowej w Monachium za obraz Aktorzy przed Hamletem.
W twórczości Czachórskiego dominowały sceny salonowe, portrety kobiet, martwe natury oraz obrazy inspirowane dramatami Szekspira (Hamlet, Pogrzeb Julii, Kupiec wenecki). Jego styl – cechujący się precyzją detalu, dekoracyjnością i elegancją – przyniósł mu uznanie w całej Europie. Mówiono o nim jako o „polskim Gerardzie Dou”, a jego prace zamawiano z wieloletnim wyprzedzeniem.
Od 1879 roku mieszkał na stałe w Monachium, gdzie zyskał status honorowego profesora tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych i został odznaczony bawarskim Orderem Świętego Michała. Często odwiedzał Polskę, a w rodzinnej posiadłości w Grabowczyku tworzył m.in. martwe natury, portrety oraz obrazy religijne (np. Cud św. Walentego do kościoła w Grabowcu). Przyjaźnił się z Henrykiem Sienkiewiczem, którego gościł w Grabowczyku – wspólne rozmowy i miejsca zainspirowały pisarza do stworzenia niektórych scen Ogniem i mieczem.
Władysław Czachórski wystawiał swoje prace w Monachium, Berlinie, Dreźnie, Wiedniu, Londynie, a także w Krakowie, Lwowie i Warszawie. Był członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, honorowym członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie i uczestnikiem jury międzynarodowych wystaw artystycznych.
Zmarł 13 stycznia 1911 roku w Monachium. Pośmiertnie uznany za jednego z najwybitniejszych malarzy polskich XIX wieku. Choć większość jego dzieł pozostała za granicą, pamięć o nim kultywowana jest m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie i Muzeum Okręgowym w Lublinie, które przechowują wybrane obrazy tego niezwykle cenionego artysty.