matematyk, fizyk, logik, popularyzator nauk ścisłych
Urodził się 8 czerwca 1844 roku w Honiatynie koło Tomaszowa Lubelskiego
w rodzinie ziemiańskiej. Gimnazjum Gubernialne w Lublinie ukończył w 1863 roku, po czym podjął studia z zakresu medycyny i matematyki w warszawskiej Szkole Głównej, a następnie kontynuował naukę na uniwersytecie w Paryżu. Tam związał się z Polskim Towarzystwem Nauk Ścisłych, gdzie od 1870 roku pełnił funkcję sekretarza.
Po powrocie do Warszawy, w związku z likwidacją Szkoły Głównej, poświęcił się pracy dydaktycznej i popularyzatorskiej. Uczył matematyki w III rosyjskim gimnazjum klasycznym, szkołach realnych oraz w Szkole Handlowej Kronenberga. Równolegle od 1872 roku pracował jako urzędnik Towarzystwa Kredytowego miasta Warszawy.
Gosiewski był współtwórcą i redaktorem prestiżowych czasopism naukowych: „Prace matematyczno-fizyczne” (od 1888) oraz „Wiadomości Matematyczne”.
W 1889 roku został członkiem korespondentem Akademii Umiejętności
w Krakowie, a w 1907 roku – jednym z założycieli Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, które miało na celu integrację środowiska naukowego Królestwa Polskiego.
Dorobek naukowy Władysława Gosiewskiego obejmuje 67 publikacji, głównie
z dziedziny matematyki, logiki oraz fizyki teoretycznej. Jego najważniejsze prace dotyczyły m.in. teorii sprężystości oraz rachunku prawdopodobieństwa. W 1906 roku opublikował podręcznik „Zasady rachunku prawdopodobieństwa”, uznany za jedną z pierwszych prób systematycznego ujęcia tej dziedziny w języku polskim.
Zmarł 16 kwietnia 1911 roku w Wołominie. Był osobą skromną i samotną – spoczął na cmentarzu parafialnym w Kobyłce. Pozostawił po sobie bogaty dorobek naukowy, który znacząco przyczynił się do rozwoju matematyki i fizyki w Polsce pod zaborami.
