Ekonomista, profesor, działacz gospodarczy i wykładowca SGH
Urodził się 17 lutego 1873 roku w miejscowości Brussa. W 1895 roku ukończył lubelskie gimnazjum (LGM), po czym rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Za udział w studenckiej manifestacji został usunięty z uczelni w 1897 roku. Studia kontynuował w Paryżu, w prestiżowej École des Sciences Politiques. Początkowo związany z ruchem socjalistycznym – działał w SDKPiL i Spójni, reprezentował partię na międzynarodowym kongresie socjalistycznym w 1900 roku. Wkrótce jednak popadł w konflikt z Różą Luksemburg, m.in. na tle stosunku do idei niepodległości Polski, co doprowadziło do jego wykluczenia z partii w 1901 roku. Z czasem wycofał się z aktywnej działalności politycznej.
Od 1909 roku wykładał teorię skarbowości w Warszawie. Po odzyskaniu niepodległości był jednym z czołowych ekspertów gospodarczych II Rzeczypospolitej – w latach 1919–1932 kierował Wydziałem Ekonomiczno-Statystycznym Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów, znanego jako “Lewiatan”. Uczestniczył jako ekspert w ważnych negocjacjach międzynarodowych, m.in. w konferencji wersalskiej (1919) oraz w rozmowach pokojowych z Rosją Radziecką w Rydze (1920–1921).
Związany przez dekady z Wyższą Szkołą Handlową w Warszawie (późniejszą SGH), był jej prorektorem w latach 1925–1929. W czasie okupacji niemieckiej prowadził tajne wykłady z zakresu skarbowości w Miejskiej Szkole Handlowej (konspiracyjnej SGH). Po wojnie nadal pracował na uczelni, aż do przejścia na emeryturę w 1949 roku.
Kazimierz Kasperski uchodził za nauczyciela „rzeczy konkretnych” – specjalistę od finansów publicznych, praktyka i wykładowcę głęboko zaangażowanego w rozwój polskiej gospodarki. Jego dorobek łączył wiedzę akademicką z doświadczeniem eksperta reprezentującego interesy krajowego przemysłu i finansów.
Zmarł 15 lutego 1951 roku w Podkowie Leśnej, gdzie zamieszkał po wojnie i został pochowany na miejscowym cmentarzu.