prawnik, harcerz, legionista, ofiara Dachau
Urodził się 8 stycznia 1893 roku w Siedlcach. Wychowanek Prywatnej Szkoły Filologicznej im. Stanisława Staszica w Lublinie, gdzie już jako uczeń zaangażował się w działalność patriotyczną. W 1911 roku, z polecenia kierownictwa tajnej Organizacji Młodzieży Narodowej, zorganizował w szkole drużynę skautową im. Waleriana Łukasińskiego – jedną z pierwszych w regionie. Był jednym z pionierów ruchu harcerskiego na Lubelszczyźnie, współtwórcą Lubelskiej Komendy Skautowej (1912–1913) i organizatorem I Drużyny Skautowej przy swojej szkole.
W czasie I wojny światowej działał w Polskiej Organizacji Wojskowej pod pseudonimem „Wilk”. Aresztowany przez władze rosyjskie, został osadzony na Zamku Lubelskim, a następnie wywieziony na Syberię do Tambowa. Wrócił do kraju po rewolucji, w 1918 roku. Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej jako ochotnik.
W 1922 roku zdał eksternistycznie maturę w Państwowym Gimnazjum im. Staszica w Lublinie, a następnie ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Zawodowo związał się z sądownictwem – od 1937 roku pełnił funkcję wiceprezesa Sądu Okręgowego w Lublinie.
Po wybuchu II wojny światowej brał udział w obronie Lublina. Zdecydowanie odmówił współpracy z niemieckim okupantem. Zaangażował się w działalność konspiracyjną jako członek Związku Walki Zbrojnej. Zorganizował konspiracyjny szpital Czerwonego Krzyża oraz włączył się w struktury podziemia niepodległościowego.
W styczniu 1940 roku został aresztowany przez Gestapo. Przetrzymywany w więzieniu na Zamku Lubelskim, a następnie deportowany do obozów koncentracyjnych – Oranienburga, a później Dachau. Tam został zamordowany 4 sierpnia 1941 roku.
