Liniewski Seweryn (1814-1892)

ziemianin, powstaniec, pamiętnikarz

Ziemianin, uczestnik powstań narodowych i autor cennego „Pamiętnika” dokumentującego losy Lubelszczyzny w XIX wieku. Absolwent Gimnazjum Wojewódzkiego w Lublinie, żołnierz powstania listopadowego i działacz konspiracyjny, na stałe wpisał się w historię regionu jako kronikarz lokalnych przemian społeczno-politycznych.

Urodził się 1 stycznia 1814 r. w Warszawie. W 1822 r. rozpoczął naukę w Gimnazjum Wojewódzkim w Lublinie, gdzie dał się poznać jako pilny i zaangażowany uczeń. Gdy w 1831 r. wybuchło powstanie listopadowe, jako szóstoklasista dołączył do 2 Pułku Krakusów Lubelskich. Walcząc w szeregach korpusu gen. Ramorino, dosłużył się stopnia podoficera. Po przekroczeniu granicy z Galicją został internowany przez władze austriackie. Po powrocie do Lublina odbył praktykę w wydziale skarbowym Komisji Wojewódzkiej (1832–1834), a następnie osiadł w majątku rodzinnym w Lejnie, który prowadził do końca życia.

W okresie poprzedzającym powstanie styczniowe zaangażował się w działalność ruchu konspiracyjnego. W czasie insurekcji pełnił funkcję zastępcy naczelnika powiatu radzyńskiego, wspierając organizację lokalnych struktur wojskowych. Po upadku powstania poniósł znaczne straty majątkowe, co zmusiło go do sprzedaży części ziem i przeprowadzki do Lublina.

Lata ostatniego etapu życia poświęcił pracy pisarskiej. W latach 1871–1892 opracowywał „Pamiętnik”, zawierający obszerne zapiski o wydarzeniach społecznych i politycznych Lubelszczyzny, ze szczególnym uwzględnieniem udziału regionu w powstaniu styczniowym i reform uwłaszczeniowych z 1863 r. Jego relacja, ceniona za wierność faktom i lokalną perspektywę, stała się jednym z ważniejszych źródeł dla badaczy XIX wieku. Rękopis przechowywany jest obecnie w Bibliotece im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie.

Seweryn Liniewski zmarł 13 kwietnia 1892 r. w Lublinie.

Bibliografia
Archiwum Szkolne I LO im. Stanisława Staszica w Lublinie.
Liniewski, S., Pamiętnik, rękopis, Biblioteka im. H. Łopacińskiego w Lublinie.
„Dziennik Lubelski”, nr 91/1892.
M. Żytkowicz, Powstanie styczniowe na Lubelszczyźnie, Lublin 1971.
J. Ziółek, Społeczeństwo Lubelszczyzny w XIX wieku, Warszawa 1980.

Opis ogólny:
Zdjęcie przedstawia stary, mocno zwietrzały i popękany kamienny nagrobek na cmentarzu, z zawieszoną na nim niewielką polską flagą (biało-czerwoną). Scena ma miejsce zimą – na ziemi i grobach wokół leży śnieg. W tle widać inne groby, krzyże, kwiaty i drzewa bez liści.Opis szczegółowy:Nagrobek wykonany z jasnoszarego piaskowca, ma formę prostego, prostokątnego pionowego pomnika z trapezowym zakończeniem u góry.Płyta jest silnie spękana – głęboka szczelina biegnie przez środek pionowo i poziomo, dzieląc górną część na kilka bloków.Na nagrobku wygrawerowany jest napis. Litery są częściowo starte, ale wciąż częściowo czytelne. Wyróżniają się wyraźnie ciemniejsze litery nazwiska „KWIATKOWSKI” (widoczna tylko część).Pod nazwiskiem można dostrzec fragmenty tekstu, który mówi o służbie wojskowej zmarłego (m.in. „uczestnik Wojen Polskich”, „18 Pułku Ułanów”, „zmarł 13 kwietnia 1892 r.”).Na lewym górnym rogu nagrobka zawieszona jest mała, materiałowa flaga Polski – składająca się z dwóch poziomych pasów: białego na górze i czerwonego na dole. Flaga nie jest w pełni rozwinięta, zwisa lekko po skosie, przypięta do krawędzi nagrobka.W tle znajdują się inne nagrobki, w tym duży kamienny krzyż po lewej stronie, a także groby ozdobione kwiatami sztucznymi lub wieńcami. Cmentarz wygląda na zaniedbany, wiele nagrobków jest starych, część pochylona lub zniszczona.Otoczenie:Widoczna zima: cienka warstwa śniegu pokrywa ziemię i część grobów.W tle rosną gołe, wysokie drzewa, bez liści.W oddali po lewej stronie majaczy pomarańczowy budynek (blok mieszkalny lub kamienica), co sugeruje, że cmentarz znajduje się w mieście.Scena jest spokojna, melancholijna – typowa dla historycznych, zimowych ujęć z cmentarzy.

Znani Absolwenci