oficer Wojska Polskiego, lekarz, więzień Auschwitz
Tadeusz Rybacki urodził się 15 października 1917 roku w Sobkowie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości jego rodzina przeniosła się do Lublina, gdzie w 1937 roku ukończył Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Stanisława Staszica. Wkrótce wstąpił do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Patent oficerski otrzymał 1 września 1939 r., tuż przed wybuchem wojny. Brał udział w kampanii wrześniowej jako oficer 4. eskadry obserwatorów, a po przekroczeniu granicy z Rumunią został internowany przez Wehrmacht.
Po ucieczce z niemieckiej niewoli wrócił do Lublina, gdzie wstąpił do struktur Związku Walki Zbrojnej (późniejszej Armii Krajowej). 29 stycznia 1941 r. został aresztowany wskutek denuncjacji i uwięziony na Zamku w Lublinie. 24 maja 1941 r. został deportowany do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Auschwitz, gdzie nadano mu numer 16377. W styczniu 1945 roku został przeniesiony do KL Buchenwald, a następnie wyzwolony przez wojska amerykańskie w rejonie Blankenheim.
Po wojnie podjął studia lekarskie w belgijskim Louvain, które ukończył w Akademii Medycznej we Wrocławiu. W 1951 roku rozpoczął służbę jako lekarz w Ludowym Wojsku Polskim. Pracował m.in. w Wojskowym Szpitalu przy ul. Szaserów w Warszawie, uzyskując specjalizację z chorób wewnętrznych. W 1974 r. przeszedł na emeryturę jako doktor nauk medycznych w stopniu pułkownika.
Po zakończeniu służby zawodowej pracował jako kardiolog w warszawskich placówkach służby zdrowia oraz w Przychodni Fundacji Armii Krajowej. Był odznaczony m.in. Krzyżem Armii Krajowej oraz wieloma medalami wojskowymi i pamiątkowymi.
Zmarł 19 sierpnia 2019 r. w wieku 101 lat jako najstarszy żyjący więzień KL Auschwitz.