ksiądz, dr teologii i prawa kanonicznego
Duchowny katolicki, doktor teologii i prawa kanonicznego, ceniony administrator kościelny i uczestnik Soboru Watykańskiego I. Przez ponad czterdzieści lat pełnił odpowiedzialne funkcje w diecezji lubelskiej, przyczyniając się do rozwoju jej struktur i formacji duchowieństwa.
Urodził się 2 marca 1800 r. we Wrotkowie pod Lublinem w rodzinie drobnoszlacheckiej o silnych tradycjach religijnych. W latach 1811–1816 uczęszczał do Gimnazjum Gubernialnego w Lublinie, które w tym czasie kształciło przyszłą elitę duchowną i administracyjną Królestwa Polskiego. Nauka w szkole, prowadzona na wysokim poziomie, obejmowała łacinę, filozofię oraz podstawy nauk przyrodniczych i humanistycznych, co przygotowało Sosnowskiego do dalszej formacji zakonnej i uniwersyteckiej.
W 1816 r. wstąpił do nowicjatu karmelitów bosych w Lublinie, gdzie ukończył seminarium duchowne. W 1822 r. przyjął święcenia kapłańskie i następnie podjął studia na Uniwersytecie Warszawskim, a później na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1826 r. uzyskał stopień doktora teologii i prawa kanonicznego. W tym samym roku wystąpił z zakonu i został inkardynowany do diecezji lubelskiej, podejmując obowiązki duszpasterskie i administracyjne w parafiach m.in. w Kazimierzu Dolnym, Żółkiewce i Krasnymstawie.
W strukturach kurialnych diecezji pełnił funkcje sędziego prosynodalnego, sędziego sądu kościelnego II instancji oraz wikariusza generalnego. W 1861 r. mianowano go wikariuszem kapitulnym diecezji lubelskiej, zaś dwa lata później objął stanowisko administratora apostolskiego. W tym okresie aktywnie uczestniczył w pracach kapituły, był także protonotariuszem apostolskim i członkiem gremialnym sądu biskupiego.
Po kasacie diecezji podlaskiej przez władze carskie w 1867 r. powierzono mu z ramienia Stolicy Apostolskiej zarząd tej jednostki. Odbył podróż do Rzymu, gdzie w 1869 r. uczestniczył w obradach Soboru Watykańskiego I. Rok później objął parafię w Kołomyi, gdzie pozostał do śmierci.
Kazimierz Sosnowski zmarł 2 grudnia 1874 r. we Lwowie, pozostawiając po sobie opinię gorliwego pasterza i sprawnego organizatora życia kościelnego.
Bibliografia
- Archiwum Archidiecezjalne w Lublinie, sygn. AKL/Gim/1811–1816.
- „Dziennik Duchowny Królestwa Polskiego”, nr 7 (1826), s. 48.
- A. Jabłoński, Dzieje diecezji lubelskiej 1805–1918, Lublin 1981, s. 202–206.
- A. Nowak, Uczestnicy Soboru Watykańskiego I z ziem polskich, Kraków 2000, s. 89.