pedagog – historyk (1901 – 1997)
Urodził się 30.12.1901 r. w Wierzbianach w woj. lwowskim. Gimnazjum ukończył w 1922 r. w Żółkwi. W latach 1922-1926 studiował historię na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, po czym złożył egzamin na nauczyciela szkół średnich. W 1926 r. rozpoczął pracę dydaktyczną w Państwowym Gimnazjum im. St. Staszica w Lublinie. Tylko w roku szkolnym 1931/32 uczył w Gimnazjum im. Głowackiego w Tomaszowie Lub. U „Staszica” uczył do wybuchu wojny. Po wojnie powrócił do pracy w Gimnazjum i Liceum im. Staszica, gdzie do 1947 r. uczył historii i nauki obywatelskiej. Z ramienia kuratorium hospitował lekcje historii w innych szkołach Lubelszczyzny. Od 1944 r. związał się ze szkolnictwem wyższym. Od 1945 do 1955 roku kierował Katedrą Historii Szkolnictwa KUL. W latach 1951-1954 był prorektorem. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1956 r., a zwyczajnego w 1969 r. Na UMCS przeniósł się w 1956 r., gdzie pracował do przejścia na emeryturę w 1972 r. Kierował katedrą Oświaty i Wychowania, w latach 1958-1959 był dziekanem Wydziału Humanistycznego i prorektorem w latach 1959-1962. Był organizatorem studiów pedagogicznych na UMCS, W pracach naukowych i licznych publikacjach zajmował się historią oświaty i szkolnictwa. Jako społecznik działał w Polskim Towarzystwie Historycznym. Był członkiem założycielem i członkiem honorowym Lubelskiego Towarzystwa Naukowego, oraz członkiem Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego. Opiekował się również miejską Biblioteką Publiczną im. Łopacińskiego. Za swoją działalność został odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych za udział w wojnie 1918-1921, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, tytułem „Zasłużony Nauczyciel”. Zmarł 05.07.1997 r. w Lublinie.