pedagog, historyk (1890 – 1944)
Urodził się 02.05.1890 r. w Jaśle. Ukończył Państwowe Gimnazjum Klasyczne im Króla St. Leszczy11skiego w Jaśle (I 909 r.). Przez rok studiował prawo. a następnie polonistykę i pedagogikę na Wydziale Filozoficznym UJ (1910-1914f · Pracę nauczycielską w Gimnazjum św. Anny w Krakowie przerwała służba wojskowa (1914 r.). Przez dwa lata walczył na froncie rosyjskim w 3 pułku cesarskich strzelców tyrolskich. Wrócił jako inwalida wojenny (rana nogi). Doktorat obronił w 1917 r. W roku 1920 przeniósł się do Lublina i objął stanowisko z-cy profesora, a później profesora pedagogiki w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Równocześnie w Pa11stwowym Gimnazjum im. St. Staszica uczył języka polskiego i historii. Habilitował się w 1923 r. na Uniwersytecie im. J. Kazimierza we Lwowie. W roku szkolnym 1929/30 objął obowiązki dyrektora w Państwowym Gimnazjum im. St. Staszica, chcąc m.in. zrealizować swoje koncepcje wychowawcze. Po roku, bez podania istotnych przyczyn, pozbawiono do stanowiska. Był m.m. prezesem Komitetu przygotowującego jubileusz 100-letniej rocznicy śmierci St. Staszica, Komitetu Budowy Pomnika J. Kochanowskiego, Towarzystwa Przyjaciół Nauk. W sierpniu 1939 r. wyjechał do Chicago na Wystawę Światową. Wybuch Il wojny światowej pokrzyżował mu plany powrotu do kraju. Schronił się w Anglii, a później w Szkocji. Objął wykłady i ćwiczenia (1942 r.) w Studium Pedagogicznym przy Uniwersytecie w Edynburgu dla urlopowanych z wojska nauczycieli Polaków. Zmarł nagle w Peebles 04.01 1944 r.