protojerej, wykładowca religii prawosławnej (1823 – 1891)
Urodził się w 1823 r. na Grodzieńszczyźnie. Uczęszczał do Akademii Duchownej w Sankt Petersburgu, którą z powodu choroby musiał opuścić. Pracował od 1845 r. jako starszy nauczyciel w szkole duchownej w Berezie Kartuskiej. Święcenia kapłańskie przyjął 26.10.1845 r. w Byteniuk. Słonimia. Pozostawał tam do 1847 r., po czym otrzymał probostwo w Mołodecznie. Jednocześnie został dziekanem i nauczycielem religii prawosławnej w tamtejszej szkole powiatowej, przekształconej w 1860 r. w gimnazjum. W 1863 r. w odwecie za pomoc powstańcom styczniowym szkołę zamknięto. Pełnił od 1864 r. obowiązki prefekta w prawosławnym Seminarium Nauczycielskim. W 1869 r. został wywyższony do godności protoreja. W 1875 r. przeniósł się do Dzisnej, gdzie objął tamtejszą parafię. W rok później został proboszczem cerkwi w Radomiu, gdzie uczył religii prawosławnej w tamtejszych gimnazjach. Do Lublina przeniesiono go w 1885 r. na stanowisko proboszcza soborów. Podwyższenia Krzyża Świętego. Został równocześnie dziekanem prawosławnym na powiaty: lubelski i nowo aleksandryjski (puławski). Do 1890 r. wykładał też religię prawosławną w Lubelskim Gimnazjum Męskim. Zmarł 13.07.1891 r. w Lublinie.