pedagog – filolog klasyczny, nauczycielka łaciny, badaczka i dydaktyczka, profesor KUL (1904 – 1982)
Urodziła się 17 lutego 1904 roku w Łodzi w rodzinie urzędniczej. Jej rodzicami byli Stanisław Jan Niemirski i Helena Izabela z domu Filipowicz. Miała siostrę Władysławę oraz brata Stanisława. Kształciła się w prywatnym gimnazjum żeńskim Reginy Gaczeńskiej i Eweliny Kacprowskiej w Warszawie, gdzie w 1921 roku zdała maturę. Studiowała filologię klasyczną na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskując tytuł magistra, a w 1928 roku – doktorat pod kierunkiem prof. Gustawa Przychockiego. Po uzyskaniu doktoratu przeniosła się do Lublina, gdzie rozpoczęła długoletnią i wielostronną działalność dydaktyczną i naukową. Uczyła łaciny w gimnazjach żeńskich i męskich – m.in. w Państwowym Gimnazjum im. Unii Lubelskiej oraz w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stanisława Staszica, gdzie pracowała w latach 1933–1939, a także po wojnie – do 1948 roku. Od 1931 do 1939 roku była kierownikiem Ośrodka Metodyczno-Naukowego Filologii Klasycznej przy Kuratorium Lubelskim. W czasie II wojny światowej prowadziła tajne nauczanie łaciny i greki, kontynuując misję edukacyjną mimo zagrożenia. Po wojnie kontynuowała działalność pedagogiczną – najpierw w reaktywowanym liceum im. Staszica, a następnie w Liceum im. Jana Zamoyskiego oraz w gimnazjum im. M. Buczka. W 1950 roku powróciła na stanowisko kierowniczki ośrodka metodycznego. Od 1952 roku związała się z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim – początkowo jako wykładowczyni literatury greckiej i rzymskiej. W 1955 roku habilitowała się, a w 1967 roku uzyskała tytuł profesora nadzwyczajnego. Na KUL-u przez wiele lat kierowała I Katedrą Filologii Klasycznej oraz Sekcją Filologii Klasycznej (1963–1969, 1972–1974). W latach 1948–1949 była redaktorką pisma Paideia. Przegląd dydaktyczno-naukowy z zakresu filologii klasycznej. Była także współtwórczynią nowoczesnego modelu nauczania łaciny w polskiej szkole średniej i akademickiej. Autorka ponad 50 prac naukowych oraz wielu przekładów z literatury antycznej. Należała do Polskiego Towarzystwa Filologicznego, od 1977 roku jako członkini honorowa. Zmarła 2 września 1982 roku w Lublinie. Spoczywa na cmentarzu przy ul. Lipowej. Jej dorobek oraz postawa pozostają ważnym świadectwem zaangażowania polskich humanistów w zachowanie i rozwój klasycznego dziedzictwa w XX wieku.