teolog, pedagog(1529 – 1591)
Urodził się w 1529 r. w Warszewicach na Mazowszu. Był wychowankiem Akademii Krakowskiej. Kształcił się następnie w Padwie i Wirtemberdze pod kierunkiem T. Melanchtona, głównego reformatora niemieckiego szkolnictwa. Od 1556 r. był sekretarzem króla Zygmunta Augusta. Po wyświęceniu na księdza w 1562 r. otrzymał kanonię gnieźnieńską i poznańską. W 1567 r. wyjechał do Rzymu i wstąpił do zakonu Jezuitów. W latach 1570-72 organizował Akademię Wileńską. W 1574 r. z inicjatywy papieża Grzegorza XIII i Anny Jagiellonki, przebywał w Szwecji z zadaniem nakłonienia Jana III Wazy do przejścia na katolicyzm. W latach 1578-81 był spowiednikiem żony Jana III i wychowawcą królewicza Zygmunta. Po zakończeniu misji w Szwecji skierowany został do Lublina, gdzie zajmował się kaznodziejstwem, dysputami z arianami oraz gromadzeniem środków na budowę gmachu kolegium i kościoła. W 1586 r. został pierwszym rektorem Kolegium Jezuickiego. Kierował nim do 1590 r. Był też tłumaczem dzieł teologicznych, m.in. ,,Przewodnika grzesznych ludzi” (1567) i „Zwierciadła człowieka chrześcijańskiego” (1577). Zmarł 03.10.1591 r. w Krakowie.