pedagog, filolog i regionalista (1888 – 1973)
Urodził się 28.08.1888 r. w Suciu, w dawnym woj. warszawskim. Uczył się w Zatorze i Wadowicach. W 1906 r. po zdaniu matury na UJ studiował polonistykę i łacinę. Pracę nauczycielską rozpoczął w 1910 r. w Gimnazjum w Stanisławowie. Uczył następnie w Jaworowie do wybuchu I wojny światowej. Walczył w armii austriackiej, a w 1920 r. jako ochotnik wstąpił do Wojska Polskiego. Po wojnie wrócił do zawodu i uczył kolejno w szkołach Ostrowca, Siedlec i Lublina, w którym osiadł w 1927 r. Przez pewien czas był dyrektorem „Szkoły Lubelskiej”. Od 1936 r. do wojny uczył języka polskiego w Gimnazjum i Liceum im. St. Staszica w Lublinie. Po przerwie okupacyjnej powrócił do pracy dydaktycznej pracując do 1964 r. Równocześnie brał udział w nauczaniu w ramach TUR w Świdniku, Mełgwi i Wólce. Już w Siedlcach rozpoczął działalność regionalistyczną. Publikował w siedleckiej „Placówce”, w „Głosie Lubelskim” i „Kurierze Lubelskim”. Po okupacji spędzonej w Adampolu pisał w „Kamenie”, ,,Pamiętniku Literackim” i „Kulturze i Życiu”. Specjalnie interesował się Lubelszczyzną. Był autorem pracy „Lublin i Lubelszczyzna w życiu i twórczości pisarzy polskich od średniowiecza do 1918 r.”. Pozostawił po sobie, w rękopisie, monografię Liceum im. St. Staszica w Lublinie. Zmarł 20.06.1973 r. w Lublinie.
